Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Μακάριοι οι ελεήμονες...


Μακάριοι οι ελεήμονες...

 «Γι' αυτό λέει: «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί θα ελεηθούν». Αυτοί όχι άλλοι. Μ' αυτόν τον τρόπο κάνει σαφές το όνομα, σαν κάποιος να λέει ότι είναι μακάριο να επιμελείσθε της υγείας του σώματος». (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, 8η ομιλία στους Μακαρισμούς)
    Είμαστε σε περίοδο κρίσεως, που θα καταλήξει σε οριστική Κρίση για πολλούς, λόγω των Αποκαλυπτικών γεγονότων που διανύομε, και πρέπει να θυμόμαστε ότι η κρίση είναι ανέλεος στον μη ποιήσαντα έλεος.
    «Και το δεν μπορείτε να δουλεύετε στον Θεό μαζί και στον Μαμωνά, ίσο μου φαίνεται να είναι με το Μακάριοι οι ελεήμονες και οι πεινώντες την δικαιοσύνη»... λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ας βάλλομε στο μέσο τον πλούσιο, της παραβολής, και θα γνωρίσομε τι είναι νέκρωση ψυχής, λέει πάλι ο Χρυσόστομος. «Το ότι εκείνος είχε νεκρή ψυχή είναι φανερό από όσα έπραττε. Διότι των μεν έργων της ψυχής ουδέν έπραττε, έτρωγε δε και έπινε και ζούσε μόνο με τρυφή».
  ...«Ο φτωχός όμως (Λάζαρος) δεν είναι τέτοιος, αλλά στο έπακρο της φιλοσοφίας έλαμπε. Και παλεύοντας με διηνεκή λιμό και χωρίς να έχει την ικανότητα να εξοικονομεί ούτε την αναγκαία τροφή, ούτε έτσι είπε κάτι βλάσφημο προς τον Θεό, αλλά τα υπέφερε όλα γενναία». Και συνεχίζει ο ιερός Χρυσόστομος «δεν είναι μικρό έργο ψυχής αυτό (του πτωχού) αλλά και της ευτονίας και της υγείας (της ψυχής) είναι απόδειξη μεγίστη»... Και διότι «λέει η θεία Γραφή, ο ελεών πτωχόν δανείζει τον Θεό. Βλέπε ποιον χρεοφειλέτη αποκτούν οι ελεήμονες, πόσο μεγάλο, πόσο εύπορο». (PG 62, 769).
    Στις ημέρες μας πολλά παραδείγματα έχομε αφρόνων πλουσίων, που μάλιστα υποκρίνονται ότι είναι Χριστιανοί. Αλλά όπως λέει σε άλλο λόγο του ο Χρυσόστομος, «Με τον λόγο είναι πολλοί Χριστιανοί, στον τρόπο όμως, λίγοι και σπάνιοι. Στο σχήμα ως Χριστιανοί και ως Χριστού μαθητές, στον δε τρόπο προδότες. Με τα λόγια ευσεβείς και εύσπλαχνοι, στον δε τρόπο ασεβείς και ανελεήμονες. Στην προσηγορία Χριστιανοί, στα δε έργα εθνικοί, καθώς προείπε ο προφήτης Δαβίδ, ότι αναμίχθηκαν με τα έθνη και έμαθαν τα έργα τους». Και πράγματι σήμερα βλέπομε τι έμαθαν στην "πολιτισμένη" Δύση οι πολιτικοί και οι πιο πολλοί οικονομολόγοι μας.
   Αλλά τώρα είναι εποχή κρίσης, που πολλοί θα κατέβουν στον Άδη αστραπιαία από τα σύγχρονα όπλα. Η Αποκάλυψη λέει ότι το τρίτο των ανθρώπων θα πεθάνουν από τα όπλα του παγκοσμίου πολέμου. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει ότι το ένα τρίτο θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαρεθεί (χτυπηθεί) και το άλλο τρίτο θα επιβιώσει σκορπισμένο εδώ και εκεί. Δεν διαφέρει και πολύ από τη Συντέλεια και το εκεί πύρινο ποτάμι η κατάσταση που έρχεται άμεσα με το απότομο άναμμα του μεγάλου πολέμου. Αλλά είτε ατομικά μας βρει ο θάνατος, είτε ομαδικά, και σε οποιονδήποτε χρόνο σε σχέση με τη Συντέλεια πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την αιωνιότητα. Διότι αλλιώς, κατά το Χρυσόστομο, θα ακουσθεί παρά του Κριτού: «Εσείς οι απάνθρωποι και οι ανελεήμονες πορεύεσθε στο πυρ το εξώτερο, το ετοιμασμένο στον διάβολο και τους αγγέλους του».
    Επί πλέον λέει ο ιερός Χρυσόστομος «και εάν έχομε κάτι εναντίον κάποιου είτε πτωχού είτε πλουσίου όλα να τα συγχωρήσομε από την ίδια την καρδιά μας, όπως μας πρόσταξε ο Χριστός, μήπως κατακριθούμε και εμείς την ημέρα της Κρίσεως, καθώς εκείνοι οι ανελεήμονες και μισάνθρωποι»...
   Ελεημοσύνη υπάρχει και πνευματική, όταν βοηθάμε τους άλλους πνευματικά, πχ. με την προσευχή μας ή με συμβουλές, παροτρύνοντάς τους με επιχειρήματα να βελτιωθούν στην ευσέβεια και στα ήθη. «Το να σπεύδεις να σωφρονείς τους αδελφούς τούτο είναι πρώτη ελεημοσύνη, διότι είναι θεραπεία ψυχής. Επειδή τροφή του σώματος είναι η ανάπαυση» λέει ο Κλήμης ο Ρωμαίος. Και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει για την ελεημοσύνη: «Όχι μόνο δια της ελεημοσύνης που γίνεται με χρήματα φαίνεται η διάθεση της αγάπης, αλλά πολύ περισσότερο με το να μεταδίδεις στον άλλο λόγο Θεού. Ακόμη δε και με κάθε είδους εξυπηρέτηση. Εκείνος που πραγματικά έχει αποξενωθεί από τον κόσμο κι εξυπηρετεί τον πλησίον του με ειλικρινή αγάπη, γρήγορα θ’ απαλλαγεί από τα πάθη και θα γίνει συμμέτοχος της θείας αγάπης και γνώσης. Εκείνος που αγαπά τον Θεό, αγαπά απαραίτητα και τον πλησίον του. Αυτός δεν μπορεί να κρατά τίποτα για τον εαυτό του. Οικονομεί τα πάντα όπως αρέσει στον Θεό και δίνει με προθυμία ελεημοσύνη σ’ όσους έχουν ανάγκη».
    Τώρα είμαστε σε εποχή που υπάρχει πολλή ανάγκη βοηθείας πνευματικής και υλικής:  «Είναι παρών ο αιτών. Εάν είσαι αργός εις την ελεημοσύνη, η αργία σου γίνεται εμπόδιο προς τον δρόμο της σωτηρίας» κατά τον Μεγάλο Βασίλειο. Και επεξηγεί: «Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τους πτωχούς σαν να είναι αδύνατος να τους θρέψει. Αλλά ζητώντας την δίκαιη και φιλάνθρωπη καρποφορία από εμάς τους αφήνει στην δική μας ευεργεσία. Αλλά ελεημοσύνη από αδικία δεν γίνεται, ούτε από κατάρα ευλογία, ούτε από δάκρυα ευεργεσίες».
    Και σκεφθείτε το χάλι των σημερινών, πρώην Χριστιανών ηγετών της Δύσης που συνεταιρισμένοι με τους αποκρυφιστές, όχι μόνο δεν δίνουν ελεημοσύνη στους φτωχούς αλλά φτωχαίνουν τους ανθρώπους και μετά παριστάνουν τους φιλάνθρωπους χωρίς να δίνουν στην πραγματικότητα ελεημοσύνη αλλά "δάνεια" που κι αυτά είναι από κλεμμένα χρήματα των λαών και πηγαίνουν σε ανώνυμα Τραπεζικά ιδρύματα χωρίς τελικά να φθάνουν στους ανθρώπους! Κατόπιν θέλουν να στερήσουν και την ελευθερία των ατόμων με το ηλεκτρονικό μαρκάρισμα στις ταυτότητες αρχικά και με το τσιπ στο σώμα ύστερα. «Αυτοί τώρα πάνε να πάρουν όλη την οικονομία στο χέρι τους...  Τέτοια δικτατορία που σκέφτονται να κάνουν, μόνο ο διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί! ...Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη», όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος.
     Πραγματικά όσα αυτοί πράττουν είναι αποτέλεσμα του εωσφορισμού τους, διότι το δένδρο από τον καρπό φαίνεται, και γι'  αυτό τους αναμένει η αιώνια πύρινη... "ανάπαυση" μαζί με τον αρχηγό τους διάβολο. Και αν τώρα οι άνθρωποι του Θεού υποφέρουν, αυτό γίνεται για να φανερωθούν και πεταχτούν έξω από την κοινωνία των πιστών οι πλανεμένοι αυτοί, ώστε να μην προλάβουν να τους μεταδώσουν την αρρωστημένη νοοτροπία τους. Δεν πρέπει έστω και με τα λίγα που έχομε στη διάθεσή μας να τους μοιάσομε στην απανθρωπιά. «Διότι όταν δεν προσφέρομε ελεημοσύνη, ίδια με αυτούς που αποστερούν θα κολασθούμε» λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο λόγο για τον (πτωχό) Λάζαρο.
   «Και η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και άπτερη. Δεν μπορεί η μετάνοια να ανοίξει πτερά, χωρίς να έχει το πτερό της ελεημοσύνης», λέει επίσης ο Χρυσόστομος. Και, συνεχίζει, «στον καλώς μετανοήσαντα Κορνήλιο, πτερό έγινε της ευσεβείας η ελεημοσύνη. Διότι οι ελεημοσύνες σου και και οι προσευχές σου ανέβηκαν στον ουρανό (είπε ο άγγελος). Σαν να έλεγε ότι αν δεν είχε η μετάνοια φτερό την ελεημοσύνη δεν θα έφθανε στον ουρανό».
     Και όπου υπάρχουν χρήματα για να διατεθούν σε ελεημοσύνη, είναι άβατος στους δαίμονες ο τόπος όπως λέει επίσης ο Χρυσόστομος:  «Όπου πτωχών ευρίσκονται χρήματα, άβατος στους δαίμονες είναι ο τόπος. Και περισσότερο από ασπίδα και δόρυ και όπλα και σωματική ισχύ και πλήθος στρατιωτών, τα συλλεγόμενα για ελεημοσύνη χρήματα τειχίζουν τις οικίες». Να λοιπόν ένας εύκολος τρόπος φρούρησης των οικιών: Να είμαστε ελεήμονες!
     Και βέβαια περιφρουρεί και τους άλλους κόπους για την αρετή η ελεημοσύνη, «διότι αν η παρθενία χωρίς ελεημοσύνη δεν ήταν ικανή να εισάγει στην Βασιλεία, ποιο άλλο κατόρθωμα θα το μπορέσει χωρίς αυτήν»; ερωτά ο Χρυσόστομος.
     «Και συ λοιπόν όταν κάνεις ελεημοσύνη μην εξετάζεις τον βίο, μήτε να απαιτείς ευθύνες για τους τρόπους (που σου ζητείται)» λέει πάλι ο Χρυσόστομος.
    Και από τον Διογένη τον Λαέρτιο αναφέρεται για τον Αριστοτέλη πως «κάποτε όταν τον κορόϊδευαν ότι έδωσε σε πονηρό άνθρωπο ελεημοσύνη, είπε: Εγώ τον άνθρωπο ελέησα, όχι τον τρόπο του»!                http://www.imdleo.gr/diaf/2013/2013.html

Αριστερά ή Δεξιά...;

Αριστερά ή Δεξιά...;
«Μη εκκλίνεις εις τα δεξιά μηδέ εις τα αριστερά»...
                                           Παροιμίες Σολομώντος κεφ. 4ο, στ. 27.      
    Έχει καμμιά αξία η "αριστερά" ή η "δεξιά" πλέον;  Δεν είναι "θεοί" που καταποντίσθηκαν στο μνημονιακό χάος οι γραφικοί ηγέτες των πολιτικών κομμάτων αλλά και οι οπαδοί τους που "πίστευαν" και που ακόμα ίσως πιστεύουν στη σωτηρία μέσα από κομματικές "αξίες";
   Για ποιον θα δουλέψουν οι "σοσιαλιστές" όταν δεν πιστεύουν ούτε στον εαυτό τους, που τον θεωρούν τυχαίο κατασκεύασμα της Δαρβινικής εξέλιξης; Δεν θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την "τύχη" τους που παίρνουν δημόσια αξιώματα;   

   Και η "Δεξιά" που μπήκε στην Μασονία για να... κάνει "αγαθοεργίες" δηλ. να "τα οικονομήσει" τι αξίες να θυμηθεί; Δεν καταλαβαίνομε, τουλάχιστον οι Χριστιανοί, ότι όλοι αυτοί βρίσκονται χωμένοι στο στόμα του νοητού λύκου; Αυτό είναι σαφές και το μόνο που θα μπορούσε κανείς αν ήθελε να βοηθήσει και αυτούς και όλους όσους βρίσκονται σε κίνδυνο είναι να ξυπνήσει μέσα τους την "καλή ανησυχία", μήπως λογικευτούν. Ίσως δουν ότι το τέλος τους έρχεται, αν δεν αλλάξουν σκεπτικό. Στη Νέα Τάξη οι λαοί μετράνε σαν κρεατόμαζα, και δεν θα διαφύγει κανείς τους το (ψυχο-σωματικό) μοιραίο με τα μυαλά που έχουν να νομίζουν ακόμη ότι υπάρχουν κομματικοί "σωτήρες"!       
     Και αυτό κυρίως δεν πρέπει να το νομίζουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες. Το Συνέδριο Εκκλησία και Αριστερά στις 22 και 23 Ιανουαρίου 2013, δίνει μια μονοσήμαντη προτίμηση στον ένα πόλο της πλάνης. Καλά θα ήταν αν το Συνέδριο θεωρήθηκε σαν πνευματικό πλησίασμα, να μην περιλαμβάνει άτομα μόνο του ενός χώρου, αλλά και του αντίπαλού του, της δεξιάς πλάνης. Αλλά ούτε του αριστερού χώρου δεν φαίνεται η εκπροσώπηση να ήταν αντιπροσωπευτική, σύμφωνα με πολλές δημοσιεύσεις. Ήταν μόνο κομματική προσέγγιση, κατ' επιταγήν ίσως των ξένων "προστατών", πχ των Αμερικανών, που διαφημίζουν στο TIME τον Τσίπρα...
     Η τακτική πάντως των συνεδρίων στέλνει μηνύματα στις μάζες, που όπως συμβαίνει με τα αντίστοιχα πανθρησκευτικά και οικουμενιστικά, δεν είναι πάντα τα καλύτερα. Μάλλον υπάρχει μια αποστασιοποίηση του Χριστιανικού πληρώματος από την ηγεσία του όταν συμβαίνουν αυτά, διότι καταλαβαίνει ότι δεν μεταφέρουν εκτός από τον τίτλο παρά κοσμικές μόνο ιδέες και νεοταξίτικα μηνύματα, και σχέδια υποδούλωσης του πνεύματος στα είδωλα των πλουτοκρατών που κινούν την παγκοσμιοποίηση.
   Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Εκκλησία είναι να ενημερώνει πνευματικά τους πιστούς, διότι α) αυτό είναι η δουλειά της, και β) διότι όλα τα άλλα βρίσκονται υπό κατάρρευση. Και βρίσκονται υπό κατάρρευση διότι στους δαίμονες που χρησιμοποιούν οι νεοταξίτες ηγέτες, και γι' αυτό όχι μόνο χαιρετούν με τρόπο αποκρυφιστικό, αλλά και γιορτάζουν με μάγισσες και δαιμόνια όπως στις τελετές των Ολυμπιακών αγώνων του 2012, δεν μπορούν να αντιπαραταχθούν "σάρκες", αλλά αληθινά πιστοί στο Θεό άνθρωποι.
Γι'  αυτό και, από ότι είναι γνωστό, οι Αγιορείτες πνευματικοί ενδιαφέρονται να απαλλάξουν τους πιστούς από τις αμαρτίες και τις πλάνες χωρίς να μεροληπτούν σε σχέση με το πολιτικό χρώμα τους. Μην ξεχνάτε ότι η παγκοσμιοποίηση κινείται από κάποια "think tanks" δηλ. "δεξαμενές σκέψης" ή συμβουλευτικά σώματα, όπως ινστιτούτα, πανεπιστήμια, ερευνητικά προγράμματα κλπ. Τελευταία έχει ενεργοποιηθεί η "κοινωνική μηχανική" ένας κλάδος που σκέπτεται... το τι σκέπτεσθε, ώστε να ξέρει πριν να καταλήξετε σε κάποιο συμπέρασμα... ποιο θα είναι αυτό, και έτσι να το προτείνουν σαν λύση, αφού προλάβουν να το φέρουν πρώτα στα μέτρα τους. Προσέξτε το σήμα του Συνεδρίου και βέβαια θα παρατηρήσετε ότι δεν μοιάζει και τόσο... ευσεβές. Ο "σταυρός" είναι γερμένος άπρεπα και φέρεται από μια κομμουνιστική γροθιά...
      Όμως δεν είστε αρκετά παρατηρητικός αν νομίζετε ότι πρόκειται για σταυρό! Ο δείκτης της γροθιάς δεν διακρίνεται από τον "σταυρό", δίνοντάς του έτσι την αίσθηση ότι παραμορφώνεται... προς τη σβάστικα! Αλλά και ο αντίχειρας διακρίνεται μεν, αλλά μερικώς συγχέεται στο μικρό του τμήμα, ενώ στην πράξη σχίζει τον "σταυρό"... Να λοιπόν που με το να μετέχει σε συνέδρια των "διαβασμένων" η Εκκλησία αντί να ακολουθεί το πρόγραμμά της, και τις ομιλίες από άμβωνος, φαίνεται να έχει πέσει σε κάποια παγίδα.

Προφανώς το όλο σκηνικό στήθηκε για να δώσουν από τη μεριά των Χριστιανών κάποια υποστήριξη στο συγκεκριμένο κόμμα της αριστεράς που προωθούν, που κατά τις προβλέψεις τους, θα επωφεληθεί από ότι αντιστοιχεί στο λεπτό σχισμένο τμήμα του "σταυρού". Το άλλο αν θα πάει στην άκρα δεξιά δεν τους ενδιαφέρει, ή μάλλον το επιζητούν για να ανάψουν εσωτερικές μάχες και να περάσουν τις λύσεις που θέλουν στα Έλληνο-Τουρκικά και στα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίων που σχεδιάζουν να αρπάξουν, και είναι και ο προβλεπόμενος από την Αποκάλυψη στίβος ανταγωνισμού στο υλικό πεδίο, πριν τον παγκόσμιο πόλεμο. Γιατί στο πνευματικό πεδίο θα προωθήσουν παντού αιρέσεις.
Αν θέλει κανείς να δει τι είναι εκείνο που κινεί τα νήματα των "διαβασμένων", αρκεί να προσέξει πόσες μοίρες χρειάζεται για να έρθει ο "σταυρός" στην κάθετο: Ακριβώς 33! Ούτε 34 ούτε 32. Γιατί νομίζετε; Εσείς μπορεί να μην θέλετε να χάσετε την ώρα σας με αυτές τις ασχολίες, αλλά και αυτοί που δουλεύουν μεθοδικά για να παραπλανήσουν όσους πιστούς κυκλοφορούν αμέριμνοι, νομίζοντας ότι ζουν σε παραδεισένια εποχή, έχουν ένα τρόπο συνεννόησης μεταξύ τους. Αυτό λοιπόν είναι ένα χαρακτηριστικό ότι το εγχείρημα βρίσκεται υπό τον υψηλό έλεγχο της μασονίας 33ου βαθμού. Παρόμοιες αναφορές της χρήσης του 33 σαν συμβόλου μασονικού σε διεθνείς οργανισμούς, σύμβολα, με κλίσεις σε γράμματα όπως το Ε στη DELL που είναι επίσης 33 μοίρες κλπ μπορείτε να βρείτε πάμπολλα στο ιντερνέτ.

Το ερώτημα των απλοϊκών είναι πως θα επιδράσει ένατ έτοιο συνέδριο με τρόπο αρνητικό για την Εκκλησία. Αλλά από αυτό θέλουν αφ'  ενός τη διάσπαση του λαού σε ακραίες αλληλομισούμενες παρατάξεις, και αφ' ετέρου είναι θέμα που έχει σχέση με το ευρύτερο σχέδιο για το μέλλον που ετοιμάζουν οι παγκοσμιοποιητές, έχοντας λάβει υπόψιν τις τυχόν αντιδράσεις σας. Τους αρκεί που η διοικούσα Εκκλησία έκανε μια μονομερή κίνηση δίνοντας μονοσήμαντο μήνυμα προς ένα συγκεκριμένο χώρο - κόμμα. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ, οι "υπεργολάβοι" και αυτοί που θέλουν να επωφεληθούν.
Προσέξτε και τα γράμματα στον τίτλο του Συνεδρίου. Είναι οπωσδήποτε μια επιτυχημένη απεικόνιση της αμοιβαίας, και αναγκαίας ίσως για κάποιους, φθοράς και της Εκκλησίας και της Αριστεράς, που γίνεται φανερή από τη φθορά των γραμμάτων! Το θέμα φαίνεται να έχει σχέση και με το μήνυμα των αποκρυφιστών σε διαφήμιση. Η πολύπαθη Ρωσική Εκκλησία μας πληροφορεί από την εμπειρία της:
   «Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις στην εκκλησιαστική ιστορία όταν η Εκκλησία εξέφρασε την υποστήριξή της σε διάφορες κοινωνικές θεωρίες, απόψεις, οργανισμούς και κοινωνικούς παράγοντες. Σε μια σειρά περιπτώσεων αυτή η υποστήριξη οφειλόταν στην ανάγκη της υπεράσπισης των επιτακτικών συμφερόντων της Εκκλησίας κάτω από ακραίες συνθήκες αντιθρησκευτικών διωγμών, καταστρεπτικών και περιοριστικών ενεργειών ετεροδόξων και αλλοθρήσκων αρχών. Σε άλλες περιπτώσεις αυτή η υποστήριξη ήταν επακόλουθο της πίεσης εκ μέρους της Πολιτείας ή των πολιτικών δομών και οδηγούσε συνήθως σε διχασμούς και αντιθέσεις μέσα στην Εκκλησία και στην απομάκρυνση από αυτήν ενός μέρους του ποιμνίου με ασταθή πίστη». 

      Καλύτερα λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί. Υπάρχει και ...η Βασιλική οδός! Εξ άλλου μέχρι τώρα... ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκανε το παραμικρό για να αναχαιτίσει το μνημονιακό κακό...!! Και πως να έκανε αφού κι αυτός είναι από τους ίδιους πολιτικούς κύκλους της ανωμαλίας; Όμως έτσι ανατράπηκε ήδη η έννοια της δημοκρατίας.
    Ευτυχώς υπάρχει και η Βασιλεία, αλλά μόνο αυτή των Ουρανών είναι σίγουρα εκτός πλάνης. Αν αυτή εγκατασταθεί μέσα μας δεν κινδυνεύομε από τους έξω! Και όσοι εκκλίνομε σε πάθη, ώστε είτε από έλλειψη, είτε από υπερβολή πέφτομε αριστερά ή δεξιά, καλά είναι να θυμόμαστε ότι σωστή είναι μόνο η Βασιλική οδός.

   Λέει  ο Θεοδώρητος Κύρου, στην ερμηνεία του ψαλμού «Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ»: «Μακαρίζει τους οδεύοντας την βασιλική οδό ακλινώς και μήτε δεξιά μήτε αριστερά κατά τας υποθήκας του νόμου παρεκτραπέντας.
  Ποιοί είναι δε αυτοί διδάσκει: «οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου». Διότι οι κατά αυτόν πολιτευόμενοι έχουν το άμωμο. Επειδή οδό αποκαλεί τον βίο».

   Ο Θεός θέλει το πνευματικό καθάρισμα, δεν μιλάει για κόμματα στις εντολές του. Αν δεν το κάνουμε μόνοι στον εαυτό μας θα γίνει βίαια... από τους παγκοσμιοποιητές με τις μεθοδεύσεις τους. Και όπως έλεγε η Σοφία, η ασκήτρια της Κλεισούρας (1883-1974) που αγιοποιήθηκε πρόσφατα:
  «Με δείχνει ο Κύριος χωράφια και αγκάθια. Αυτή είναι η γη που ζούμε εδώ. Και με λέει: βλέπεις αυτά τα αγκάθια; Αυτά είναι η αμαρτία, αυτά όλα θα καθαριστούν. Θα γίνει μεγάλο κακό αλλά θα καθαριστεί ο κόσμος»...  
     Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε: Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού.
  Τη γροθιά της πόλωσης των πολιτικών άκρων, τα οποία αναπαύονται στην αυτοδικαίωσή τους, που δείχνει υπερηφάνεια και προκαλεί την εγκατάλειψη του Θεού, την είδαμε και πιο πάνω, και τώρα την βλέπομε καθαρά στις ειδήσεις!
     Αλλά η Κρήτη προηγείται στα γεγονότα των φανατικών αντιπαραθέσεων και κατά τον γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό αυτά θα ενδυναμωθούν με τα γεγονότα της Κωνσταντινούπόλης: «Αμέσως η διχόνοια ενσκήπτει εις την Κρήτη / και ανάπτουν εις τα αυθωρεί (άψε - σβήσε) τα μίση και τα πάθη»...! Α τόμος Προφητειών_10
      Για την απομάκρυνση από την ορθή πίστη και την διείσδυση στην κοινωνία μισάδελφου πνεύματος, περισσότερο μεταξύ των νέων, είχε μιλήσει και ο γέροντας Σίμων ο Αρβανίτης:
     «Θυμάμαι ότι τότε, που μου έλεγε για τους σεισμούς, μου είπε: Να θυμάσαι, Μαρίνα, παιδί μου, θα έρθει η μέρα, που θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα νέων παιδιών. Και εγώ του λέω, γιατί; Και ο Γέροντας είπε: Θα βλέπουμε τόσους θανάτους κάθε μέρα, θα γεμίσει η άσφαλτος με αίμα, και τα νεκροταφεία με νέα παιδιά. Και πάλι τον ρώτησα: Γιατί, Γέροντα; Για την μεγάλη αμαρτία που ζούνε θα φθάσουν σ’ αυτό το σημείο, μου είπε»...               http://www.imdleo.gr/diaf/2013/aristera-dexia.html

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Δεισιδαιμονίες και Προλήψεις

Δεισιδαιμονίες και Προλήψεις
        Ζούμε σε μία εποχή όπου η επιστήμη γνώρισε μίαν εκ­πληκτική πρόοδο.

Ο σύγ­χρονος άνθρωπος, καυχιέται για τις κατακτήσεις του, αλλά και παραμέ­νει δέσμιος των πρωτόγονων καταβο­λών του. Οι πρωτόγονες προλήψεις και δεισιδαιμονίες βασανίζουν και καταταλαιπωρούν τον άνθρωπο. Σε κάθε του βήμα διαβλέπει κινδύνους, ταλαιπωρίες, αποτυχίες, ασθένειες, θανάτους, με αποτέλεσμα να χάνει την ειρήνη του. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι νομίζει πως όλα αυτά είναι μέσα στο χώρο της πίστης! 

ΠΡΩΤΟΓΟΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Ο πρωτόγονος άνθρωπος απομακρυνόμενος σταδιακά από τον αληθι­νό Θεό, θεοποίησε τα άψυχα και έμ­ψυχα κτίσματα και έγινε δέσμιος των προλήψεων. 
Ο πρωτόγονος άνθρω­πος ήταν κατεξοχήν προληπτικός. Πηγή των προλήψεων ήταν ο φόβος, που ένιωθε μπροστά στις άγνωστες και ισχυρότερες από αυτόν δυνάμεις της φύσης.
Επειδή είχε σχηματίσει την εντύπωση, ότι οι δυνάμεις αυτές ήταν εχθρικές για τη ζωή του, άρχισε να λαμβάνει προληπτικά μέτρα, για να αποφύγει τις βλαπτικές ενέργειες τους, που αυτές έμελλε να του προ­ξενήσουν. 

      Με τον τρόπο αυτό, όλες οι εκδηλώ­σεις της ζωής του πρωτόγονου αν­θρώπου συνδυάστηκαν με αναρίθμη­τα είδη προλήψεων: πρόσωπα και πράγματα, φυσικά φαινόμενα και γε­γονότα της ζωής και πουλιά, ζωή και θάνατος, χώρος και χρόνος, στα πά­ντα οι αρχαίοι άνθρωποι έβλεπαν το κακό την καταστροφή, τη «θεομηνία». Έτσι γεγονότα που απλώς συνέβαιναν στη ζωή και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, τυχαίες συμπτώσεις, θε­ωρούνται πως έχουν άμεσα αποτελέ­σματα στη ζωή, συνήθως δυσάρεστα. 


       Μια άλλη έκφραση των προλήψεων των πρωτόγονων ήταν και τα τοτέμ, διάφορα δηλαδή αντικείμενα που το­ποθετούσαν στους οικισμούς τους, για προστασία από τις βλαπτικές επι­δράσεις των «πνευμάτων». Τα τοτέμ είχαν συνήθως τις μορφές αγρίων ζώ­ων, αρχικά μάλιστα ήταν πραγματικά θηρία, που είχαν θεοποιηθεί. Γι' αυ­τό και οι μορφές των τοτέμ ήταν άγριες και προκαλούσαν τρόμο.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
       Η Εκκλησία μας, κατά την ίδρυση της, ήλθε κατ' αρχήν, σε κατά μέτωπον σύγκρουση με την πρωτόγονη θρησκευτικότητα, την ειδωλολατρεία, τη μαγεία, τις προλήψεις και δεισι­δαιμονίες. Οι αιματηροί διωγμοί των πρώτων αιώνων, που κόστισαν στην Εκκλησία εκατομμύρια Μάρτυρες, δεν ήταν παρά αποτέλεσμα της φοβε­ρής αυτής αναμέτρησης του χριστια­νισμού με τον πρωτογονισμό και την ειδωλολατρία. 

       Παρ' όλες όμως τις προσπάθειες της Εκκλησίας, πολλοί άνθρωποι δεν δέ­χτηκαν να εγκαταλείψουν τις μορφές της πρωτόγονης θρησκευτικότητας και να ασπαστούν το χριστιανισμό. Αλλά και απ' αυτούς που τον δέχθη­καν, δεν ήταν λίγοι αυτοί που συνέχι­σαν να έχουν κάποια μικρή ή μεγάλη σχέση με την πρωτόγονη θρησκευτικό­τητα, ιδίως τη μαγεία. Έτσι μέχρι σή­μερα η πρωτόγονη θρησκευτικότητα συνεχίζει να υπάρχει και να επηρεάζει τους ανθρώπους. Η μαγεία, η αστρο­λογία και τα όμοια, παρουσιάζουν σή­μερα μια θεαματική έξαρση, ενώ πολ­λές προλήψεις και δεισιδαιμονίες των πρωτόγονων επιβιώνουν στα ήδη και έθιμα των χριστιανικών λαών.

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΠΡΟΛΗΨΕΩΝ
       Ένα πλήθος προλήψεων και δεισι­δαιμονιών ταλαιπωρούν τους; αν­θρώπους. Τους δημιουργούν φόβους ανύπαρκτους, σπέρνουν την ανησυ­χία και κάνουν τη ζωή πολλών τα­ραγμένη, γεμάτη εφιάλτες και τρό­μους. Είναι τόσες πολλές οι προλή­ψεις που αν καταφέρει κανείς να τις συγκεντρώσει, θα γεμίσει πολλές σε­λίδες. 
Μερικές απ' αυτές θα εκθέ­σουμε στη συνέχεια, για να δούμε πώς βασανίζονται οι άνθρωποι χωρίς λόγο και πόσο μακριά βρίσκονται από την αληθινή πίστη.
Πρώτα να δούμε τις προλήψεις γύ­ρω από το γάμο, το μέγα αυτό μυστή­ριο, όπως το ονομάζει ο Απ. Παύλος. Η εκκλησία ευλογεί την ένωση δύο ανθρώπων και τους καλεί να αγωνι­στούν στο άθλημα της αγάπης, σε μία πορεία σταυρική που θα πρέπει να βαδίσουν με πίστη στο Θεό, με ευθύ­νη και πολλές θυσίες. 
Οι προληπτικοί όμως θέτουν άλλες προϋποθέσεις για να «πετύχει» ο γάμος. Η επιτυχία και η ευτυχία στο γάμο εξαρτάται όχι από τη χάρη του θεού και τον αγώνα των συζύγων, αλλά από τις προλήψεις, π.χ. Δεν θα πρέπει να παντρεύονται τον ίδιο χρόνο δύο αδέλφια. 
Όχι γά­μος στο δίσεκτο χρόνο, ή Μάιο μήνα.
Όποιοι πάνε να παραλάβουν τον κου­μπάρο, θα γυρίσουν από άλλο δρόμο, γιατί αλλιώς ριψοκινδυνεύουν τη στε­ρεότητα του γάμου.
Όταν ο προξενη-τής ή η προξενήτρα πηγαίνουν να συ­ζητήσουν για το συνοικέσιο, θα πρέ­πει να φοράνε μια κάλτσα ανάποδα. 
Την ώρα που η νεόνυμφη μπαίνει στο νέο σπίτι, αλείφει την πόρτα του σπι­τιού με μέλι ή βούτυρο, για να είναι γλυκιά κι ευτυχισμένη η οικογενεια­κή της ζωή. 
Την πρώτη εβδομάδα του γάμου της δεν πρέπει να σκουπίσει, γιατί θα συμβεί θάνατος στο σπίτι κ.λπ. κ.λπ.
       Καρπός του γάμου είναι η τεκνογο­νία. Οι σύζυγοι αξιώνονται από το Θεό να γίνουν συνδημιουργοί Του, να φέρουν στον κόσμο νέες υπάρξεις. Δυστυχώς και η μεγάλη αυτή δωρεά του Θεού συνυφαίνεται με ένα σωρό γελοίες προλήψεις, π.χ. 

Αν ακούσει η μητέρα να λαλεί κουκουβάγια, θα γεννήσει κορίτσι. Αν όμως ακούσει μπούφο, θα γεννήσει αγόρι. 
Όταν γεννηθεί το παιδί, θα πρέπει να του βάλουν μπαμπάκια γύρω από το σα­γόνι του για να ζήσει πολλά χρόνια. 
Την όγδοη μέρα, όταν κανονικά θα πρέπει να καλείται ιερέας και να δί­νεται το όνομα του παιδιού, οι προ­ληπτικές μητέρες ετοιμάζουν γλυκί­σματα, κοσμήματα, χρήματα. Δεν εί­ναι για τους ανθρώπους που θα το επισκεφθούν, αλλά για της ... μοίρες. Την όγδοη μέρα έρχονται οι μοίρες, για να ορίσουν τη μοίρα του. Για να είναι όμως καλή η μοίρα του παιδι­ού, οι μοίρες πρέπει να γλυκαθούν, να ευχαριστηθούν και να δώσουν κα­λές ευχές. Γιατί, αν δυσαρεστηθούν, τότε το παιδί θα δυστυχήσει! 
Ακόμη, πάρα πολλοί γονείς κρεμούν στο παι­δί, όχι το σταυρό, αλλά το «χαϊμαλί». Δηλαδή, ένα φυλαχτό, που δεν περιέ­χει βέβαια ιερά αντικείμενα, αλλά ει­δωλολατρικά, μια πράσινη χάντρα ή ένα μάτι, πέταλα, καρδούλες ελεφα­ντόδοντα, για να προφυλάσσεται το παιδί απ' το κακό το μάτι, το μάτιασμα. Έτσι οι γονείς αντί να εφοδιά­ζουν τα παιδιά τους με το πανίσχυρο όπλο του σταυρού, αντί να τα παρα­δίνουν στο φύλακα άγγελο τους, τα εμπιστεύονται στα «χαϊμαλιά», στα ει­δωλολατρικά φυλαχτά και σε τελευ­ταία ανάλυση στον ... διάβολο!
Οι περισσότερες ίσως προλήψεις συνδέονται με το τέλος της επίγειας ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κάποια μέρα, είτε σε βαθύ γήρας, εί­τε σε νεότερη ηλικία θα έλθει αντιμέτωπος με «την φοβεράν ώραν του θα­νάτου». Κανείς όμως δεν γνωρίζει ποια θα είναι αυτή η ώρα, παρά μό­νον ο Θεός, ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το μόνον που μας προ­τρέπει είναι να είμαστε άγρυπνοι και έτοιμοι: «Γρηγορείτε!»
Την φιλάνθρωπη αυτή προτροπή οι άνθρωποι λη­σμονούν ή αγνοούν και προσπαθούν να καλυφθούν πίσω από μύριες προ­λήψεις, π.χ. Ο ασθενής ξεψύχησε. 
Σε πολλά χωριά τρέχουν να χύσουν όλα τα νερά από τις στάμνες και άλλα δοχεία, γιατί αυτό το νερό θεωρείται «πεθαμένο», μολυσμένο και πρέπει να αντικατασταθεί με άλλο «ζωντα­νό». Γιατί είναι πεθαμένο; Όμως δεν υπάρχει απάντηση, γιατί όλες οι προλήψεις δεν έχουν λογική. 
Βγαίνει ο νεκρός από την εξώθυρα και ακού­γονται κρότοι αγγείων που σπάζουν ένα πιάτο, μια στάμνα. Γιατί; Για να μείνει εκεί το κακό. 
Αλλού τοποθε­τούν πάνω στον τάφο ή μέσα διάφο­ρα τρόφιμα για να φάει ο νεκρός. 
Και όταν τελειώσει η κηδεία οι συγ­γενείς και φίλοι του νεκρού δεν γυ­ρίζουν απ' τον ίδιο δρόμο για να μην ... δευτερώσει το κακό.
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι οι πενθούντες δεν εκκλησιάζονται γιατί απαγορεύεται!
Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια ολόκληρα δεν εκκλησιάζο­νται, δεν συμμετέχουν στα μυστήρια και αποκόπτονται από την εκκλησία. Στερούν τον εαυτό τους από την πα­ρηγοριά και την ελπίδα που δίνει η εκκλησία, απομονώνονται, φθείρουν την υγεία τους και παραδίδονται σε σκέψεις απελπισίας. Ζουν όπως οι άθεοι «οι μη έχοντες ελπίδα» και η ζωή τους μεταβάλλεται σε τραγωδία.
 Πολλές προλήψεις συνδέονται με τα ζώα. Οι προληπτικοί άνθρωποι τις κινήσεις και εκδηλώσεις των ζώων τις συνδέουν με δυσάρεστα περιστα­τικά της ζωής τους. 
Έτσι η μαύρη γάτα, η κραυγή της κουκουβάγιας, το κλάμα του σκύλου, ο κόρακας εί­ναι προμηνύματα κακών. 
Ο βόμβος της μέλισσας προμηνύει την έλευση κάποιου φίλου. 
Τα μυρμήγκια που εμφανίζονται στο κατάστημα θα φέ­ρουν πολύ πλούτο κ.λπ.
Άλλες προλήψεις συνδέονται με τα μέλη του ανθρώπινου σώματος. 
Αν π.χ. βουίζει το δεξί αυτί θα ακούσει καλή αγγελία. 
Αν βουίζει το αριστερό θα ακούσει άσχημη είδηση. 
Παίζει το μάτι; Είναι προάγγελος δυσμενούς γεγονότος. 
Ο κνησμός της μύτης θα φέρει στενοχώρια. 
Ο λόξυγκας είναι ενδεικτικό φαινόμενο ότι κάποιος κακομελετάει κ.λπ.
Τέλος ένα πλήθος προλήψεων σχε­τίζονται με τα διάφορα αντικείμενα που καθημερινά χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, π.χ. 
Το αλάτι αν χυθεί κά­τω, θα φύγει ο ανεπιθύμητος επισκέ­πτης. 
Αν χυθεί λάδι ή καφές θα 'ρθει κάποιο κακό, ενώ αν χυθεί κρασί θα 'ρθει ευτυχία. 
Το ψαλίδι αν μείνει ανοικτό, προμηνύει έριδες. 
Αν τρί­ζουν τα ξύλα στο τζάκι, κάποιος εχθρός μας κακομελετάει. 
Αν η φλό­γα του καντηλιού παίρνει πολύ κόκ­κινο χρώμα, σημαίνει ότι τα μάτια των μελών της οικογένειας θα κοκκι­νίσουν από δάκρυα κάποιας λύπης ή στενοχώριας που έρχεται. 
Ο αριθμός 13 και η μέρα Τρίτη είναι ο φόβος των προληπτικών. 
Το πέταλο ή το κρεμμύδι κρεμασμένο στην πόρτα φέρνει γούρι. 
Ο καθρέπτης αν σπά­σει θα φέρει μεγάλη δυστυχία κ.λπ.

ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ
Μέσα στον ορθόδοξο λαό μας επι­βιώνουν προλήψεις και δεισιδαιμο­νίες που αναφέρονται σε θέματα της χριστιανικής πίστης και ζωής. Έτσι, ενώ η χριστιανική πίστη ελευθερώνει τον άνθρωπο και του δίνει τη δυνατό­τητα της «καινής εν Χριστώ ζωής», οι προληπτικοί λησμονούν αυτή τη με­γάλη αλήθεια και υποδουλώνονται σε αφελείς και παράλογες προλήψεις.
      Η παρουσία π.χ. κάποιου κληρι­κού, ειδικά το πρωί, είναι για αρκε­τούς «κακός οιωνός». Γι' αυτό και όταν συναντούν έναν κληρικό στο δρόμο, στο σπίτι στο νοσοκομείο πα­νικοβάλλονται και αντιδρούν με απρεπείς χειρονομίες και ασεβείς φράσεις. 

Είναι εξάλλου, πολύ χαρα­κτηριστικό, ότι απαγορεύουν συνή­θως στον ιερέα να επισκεφθεί έναν ασθενή στο σπίτι ή στο νοσοκομείο, λόγω της πρόληψης που επικρατεί, ότι η παρουσία του κληρικού θα προκαλέσει το θάνατο του! Με άλλα λόγια η παρουσία του κληρικού στη ζωή θεωρείται ως σημείο καταστρο­φής και θανάτου. 
Ορισμένοι μάλιστα για να αποφύγουν τη δήθεν κακή επίδραση απ' τη συνάντηση του ιερέ­ως την «κομποδένουν». Δηλαδή βγά­ζουν το μαντήλι τους και δένουν στην άκρη κόμπο, λέγοντας: «Δένω τον πα­πά!»
Έτσι πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτά όμως αποτελούν πλάνη και εκδήλωση μεγάλης ασέβειας του ανθρώπου προς τον θεό και το λει­τουργό του. Ο κληρικός όχι μόνο δεν μπορεί με την παρουσία του να φέρει κακό, αλλά αντίθετα προσεύχεται υπέρ υγείας, σωτηρίας και προκο­πής των χριστιανών. 

       Δεν είναι λίγες οι φορές που οι χρι­στιανοί ζητούν παράλογα πράγματα από τους ιερείς, όπως π.χ. τη ζώνη του ιερέως, την αγία «ζέση» (για να «ζεστάνουν» δήθεν, την αγάπη του άνδρα προς την γυναίκα του), τα «απονιψίδια» (δηλ. το νερό με το οποίο ο ιερέας κατά τη λειτουργία ξεπλένει τα χέρια του) ή το άγιο μύ­ρο, για να θεραπευτούν οι άρρωστοι και άλλα πολλά.
Το χειρότερο είναι ότι ζητούν όλα αυτά γιατί έτσι τους συμβούλεψε κάποιος μάγος. Έτσι γί­νεται ένα ανακάτωμα μαγικών και χριστιανικών αντιλήψεων και τα ιερά πράγματα χρησιμοποιούνται για ξένο προς τον προορισμό τους σκοπό. Ο άνθρωπος απομακρύνεται από την ορθόδοξη πίστη και νοθεύει το αληθι­νό νόημα των αγιαστικών και θερα­πευτικών μέσων της εκκλησίας μας.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Η Ιερά Σύνοδος για το βιβλίο του μοναχού Μάξιμου Βαρβαρή

Η Ιερά Σύνοδος για το βιβλίο του μοναχού Μάξιμου Βαρβαρή



Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ
ΜΑΞΙΜΟΥ ΒΑΡΒΑΡΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ

«Ο Αντίχριστος ήλθεν 1983-2013»



   Αποφάσεις της τρίτης Συνεδρίας της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Δεκέμβριο 2007


Συνήλθε σήμερα Τετάρτη 12.12.2007, στην τρίτη Συνεδρία Της για το μήνα Δεκέμβριο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 151ης Συνοδικής Περιόδου, του Μακαριωτάτου Προέδρου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου απουσιάζοντος, προεδρεύοντος δε του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Προκοπίου.


Κατά την σημερινή Συνεδρία η Δ.Ι.Σ.:

Α. ...

Β. ...

Γ. ...


Δ.    Η Δ.Ι.Σ. κατόπιν σχετικών Γνωμοδοτήσεων των Συνοδικών Επιτροπών Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων και επί των Αιρέσεων, σχετικά με το εκδοθέν βιβλίο του φερομένου ως μοναχού κ. Μαξίμου Βαρβαρή, με τον τίτλο: «Ο Αντίχριστος ήλθεν 1983-2013 », ενημερώνει ότι το εν λόγω βιβλίο γέμει κακοδοξιών, δεν εκφράζει την Ορθόδοξη Θεολογία και Πίστη και συνιστά στους πιστούς να είναι προσεκτικοί σε κείμενα και λόγους που δεν στηρίζονται στην Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας μας. Επί των κανονικών προβλημάτων σχετικά με την αποπομπή του ανωτέρω από την Ιερά Μητρόπολη Κορίνθου, η Δ.Ι.Σ. απεφάνθη ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος ορθώς έπραξε.
δείτε και αυτό

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΛΥΠΗΣΕΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΛΥΠΗΣΕΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.ΑΝΑΠΑΥΣΕΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

ΛΥΠΗΣΕΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΛΥΠΗΣΕΣ ΤΟΝ ΘΕΟ.ΑΝΑΠΑΥΣΕΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ενθυμούμαι ότι πήγα ένα Σάββατο στον Γέροντα μου, στον Γερό-Ιωσήφ, για να λειτουργήσω. Την περασμένη Τρίτη έβαλα λογισμό στο νου μου πού ήταν αντίθετος με τον Γέροντα. Κι όμως εγώ είχα δίκιο και όχι ο Γέροντας, όπως φάνηκε στον επίλογο του θέματος. Όταν όμως πήγα, μου λέει: «Παπά, έχεις ένα λογισμό πού σε χωρίζει από μένα. Να το διόρθωσης». Εγώ από την Τρίτη μέχρι το Σάββατο, το ξέχασα και ρώτησα τον Γέροντα τι είναι. Μου απήντησε: «Δεν ξέρω. Να ψάξεις σήμερα χθες, προχθές και θα το βρεις». Πάλι όμως δεν το θυμήθηκα. Αφού έκανα τη Θεία Λειτουργία, θυμήθηκα το λογισμό, ο όποιος ήταν αντίθετος με τον Γέροντα και στον όποιον εγώ είχα δίκιο. Κι όμως ο Θεός τον Γέροντα βεβαίωσε και όχι τον υποτακτικό.Αν έρχεται ένας υποτακτικός και σας λέει το λογισμό του, ποτέ να μη τον δικαιώσετε. Έχει βγει από τον Γέροντα. Έγινε ρίψασπις. Να του πείτε να κάνη υπακοή στο Γέροντα. Εκεί πού τον έταξε ο Θεός, εκεί θα σωθεί. Ο Άγιος της Μονής, ο Άγιος Νικόλαος, θα τον σώσει, αρκεί να κάνη υπομονή και υπακοή Προσέξτε από την αμέλεια, από τη ραθυμία, διότι θα έχουμε κακές συνέπειες.

 

Και μη φεύγετε μακριά από τη σκέπη του Γέροντα. Ο,τι θέλεις να κάνης, να είναι εν γνώσει του Γέροντα. Μη κάνης τίποτε κρυφά.Εχθές το βράδυ μας πρόσφεραν βερίκοκα. Ενθυμήθηκα και εγώ το δικό μου λάθος. Επειδή έχομε κήπο, είπα σε κάποιον να μου φέρει ένα δενδράκι από τη Θεσ/νίκη. Μόλις πήγα να το φυτέψω, ο Γέροντας μου μου λέει: «Έλα επάνω. Τι κάνεις εκεί; Δεν προκόπτουν έτσι πού τα φυτεύεις». Αυτό ήταν. Δεν ήταν σύμφωνος ο Γέροντας μ' αυτό το όποιον έκανα. Επτά χρόνια ένα λουλούδι έβγαλε. Γιατί ο Γέροντας δεν ήταν σύμφωνος.Πάρτε το πνεύμα του Γέροντος. «Γέροντα να κάνω αυτό;». Κοιτάξτε ποιο είναι το πνεύμα του Γέροντος. «Κάνε το παιδί μου, έχει ευλογία». Μη φοβάσθε, θα πετύχει. Αν ο Γέροντας φέρει καμιά αντιλογία, παραιτήσου, θ' αστοχήσεις. Όπως εγώ όχι μόνο στην βερικοκιά, αλλά και στις μηλιές. Είχα φυτέψει τρεις μηλιές. Το ίδιο πνεύμα ο Γέροντας: «όλο παλεύεις με τα δένδρα. Δεν σταματάς». Δεν πρόκοψαν καθόλου και αναγκάσθηκα να τις βγάλω. Τα ίδια έπαθα και με τα κλήματα. Όταν ο Γέροντας δεν είναι σύμφωνος μ' αυτό το όποιο κάνεις, να ξέρης ότι θα έχεις αποτυχία. Θέλεις να πετύχει; Βολιδοσκόπησε, ο λογισμός και ή διάθεση του Γέροντα είναι σύμφωνος; Αν ναι, μη φοβάσαι, θα πετύχεις. Αν ο Γέροντας λιγάκι δυσκολεύεται, μη τον βιάζεις. Πατέρες, εκ πείρας σας ομιλώ. Εβίασα τον Γέροντα μου για κάποιο ζήτημα.

 

 

Δύο χρόνια και πλέον τιμωρήθηκα. Έφτασα στο σημείο να πω ότι όποιος βιάζει τον Γέροντα σε οποιοδήποτε πράγμα πού θέλει ο υποτακτικός και δεν θέλει ο Γέροντας, δεύτερος Ιούδας γίνεται. Από πείρα φαρμακερή σας το λέω.Ή εξομολόγησης πατέρες, είναι μυστήριο. Ενθυμούμαι ότι έκανα σ' ένα γείτονα ευχέλαιο και όταν γύρισα τη νύχτα με πολέμησε ο πειρασμός, ότι δεν ευλόγησα το ευχέλαιο επάνω εκεί στην ευχή. Τόσο με πολέμησε, ώστε έχασα όλη την αγρυπνία. Στο τέλος αυτής πάω στο διάδοχο του Γέροντος, γιατί ο Γέροντας έλειπε, και του λέω: «Πάτερ Προκόπιε, έχω ένα λογισμό: Νομίζω ότι το ευχέλαιο δεν το ευλόγησα». Μου άπαντα: «Μα πώς δεν το ευλόγησες; Μήπως ένα ευχέλαιο έκανες; Χιλιάδες ευχέλαια κάνουμε εμείς, διότι μας παραγγέλλουν και άπ' έξω. Και μηχανικά οπωσδήποτε θα ευλογήθηκε». Απλώς ο νους μου ήταν άλλου και μου φάνηκε ότι δεν το ευλόγησα. Μου είπε μάλιστα να περιμένω να έλθη ο Γέροντας. Φεύγοντας εγώ από τον πάτερ-Προκόπιο, πού ήταν αναπληρωτής του Γέροντος, αισθάνθηκα ότι χιλιάδες οκάδες αλυσίδες έπεσαν από πάνω μου.Αυτό μου έκανε ο πειρασμός. Κι αυτό ήταν αποτέλεσμα της εξομολογήσεως.Πιστέψατε μου, με πείρα σας μιλώ, με ειλικρίνεια σας λέω. Όποιος υποτακτικός φθάση στην τελειότητα της υπακοής, δεν φοβάται Θεό. Ούτε την Κρίση, ούτε τη Δευτέρα Παρουσία. Φοβάται μόνο το πνεύμα του Γέροντα να μη λύπηση. ο Γέροντας είναι ο ορατός Θεός. Λύπησες τον Γέροντα, λύπησες τον Θεό. Ανέπαυσες τον Γέροντα, Ανέπαυσες τον Θεό. Γι' αυτό και οι Άγιοι Πατέρες ήξεραν τι έλεγαν: Υπακοή -ζωή, παρακοή-θάνατος.

 

 

Δεν θέλει εδώ ούτε μεταλήψεις, ούτε αγώνες, ούτε φιλοξενίες, ούτε νοερές προσευχές. Όλα μπροστά στην υπακοή καταργούνται. Δέκα φορές την ήμερα να μεταλαμβάνεις, αν δεν κάνης υπακοή, προορίζεσαι για την κόλαση. Ό Καθηγούμενος της Μονής: Συμβαίνει καμιά φορά στις μεταξύ μας σχέσεις από τα πάθη μας και από τον πειρασμό να γεννώνται ψυχρότητες μέσα μας πού συσσωρεύονται και έρχεται μια στιγμή και εκδηλώνονται. Έχεις εσύ τον κήπο σου. Πέταξε ο πειρασμός μια πέτρα. Προσπάθησε εσύ να την βγάλεις. Δεν είναι δύσκολο. Αυτός θα συνεχίζει να πετά δεύτερη πέτρα, τρίτη, πέμπτη, δεκάτη πέτρα. Όποτε θα είναι δύσκολο και σε σένα και στον Γέροντα κατόπιν να σου πετάξει δέκα πέτρες. Πέρασε ένας λογισμός. Αμέσως πήγαινε στον αδελφό να λυθεί. Γιατί το παραμικρό θα μεγαλώσει και θ' αυξηθεί. Για αυτό από την αρχή διόρθωσε το. Να κάνετε δε πάντοτε ταπεινούς λογισμούς μέσα σας: «Εγώ δεν είμαι άξιος ούτε στα πόδια του να προσπέσω». O Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει ότι, όταν πάτε να διαβάσετε το ψαλτήρι ή τον κανόνα ή ό,τι δήποτε άλλο, να έχετε την αίσθηση ότι οι άλλοι πατέρες είναι άγγελοι και να πάτε με πολλή ευλάβεια. Και να βάζετε με επίγνωση μετάνοια έχοντας υπ' όψη σας ότι δεν είσθε άξιοι να ζείτε μεταξύ των αγγέλων αυτών. Ποτέ δεν σας πειράζει ο πειρασμός, όταν ταπεινώνεστε. και μη λέτε ποτέ: «Τώρα εσύ θα με διδάξεις;».

 

 

Ήδη έτσι αρχίσατε κακό δρόμο. ο καλόγηρος αρχίζει με την υπακοή πού αυτή οδηγεί στην ταπείνωση.Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση ν' αναπαύετε την ψυχή του Γέροντα. Έτσι αναπαύετε και την ψυχή του Χριστού. Μια φορά έκανα αντιλογία στον Γέροντα μου και το αποτέλεσμα ήταν να φυγή ο Θεός από μέσα μου. Πόση λεπτότητα έχει ο Γέροντας! Όταν ήμουν κοσμικός, μαθητής στο Γυμνάσιο, είχαμε μια μέρα διαγώνισμα στα Μαθηματικά (ήμουν καλός μαθητής στα Μαθηματικά). Το πρωί είχα μια προστριβή με τον πατέρα μου. Στο διαγώνισμα έλυσα το πρόβλημα και βρήκα το αποτέλεσμα να είναι κλάσμα. Όμως μου είπαν ότι πρέπει να βρω τον ακέραιο αριθμό (4). Προς και δύο και τρεις φορές, αλλά πάντοτε έβρισκα το κλάσμα 12/3. Όμως επειδή το πρωί λύπησα τον πατέρα μου, κάτι με εμπόδιζε να σκεφθώ ότι πρέπει να απλοποιήσω το κλάσμα. Και φαντασθείτε, ήμουν κοσμικός.Αν έχεις ένα λογισμό, πες τον στον Γέροντα και άκουσε τι θα σου πει. Αυτό είναι από τον Θεό. Μπορεί αυτό να σου φανεί στραβό. Όμως δεν είναι στραβό. ο διάβολος τα στριφογυρίζει, για να μην έχουμε αυταπάρνηση, απόλυτη πίστη στον Γέροντα. Αλλιώς, αν επιμένουμε στο λογισμό μας, τότε κρίμα στα έξοδα πού κάναμε να έλθουμε στο Άγιο Όρος.

 
 

* Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτη,περί υπακοής.G. ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

 

ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΕΠΗΓΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΦΙΛΟΝ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ ΜΟΥ

ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΕΠΗΓΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΝΝΗΝ ΤΟΝ ΦΙΛΟΝ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ ΜΟΥ
 

Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί τραγουδήσαμεν κ᾿ εγλεντήσαμεν. Με περικάλεσε ο Γκούρας κι᾿ ο Παπακώστας να τραγουδήσω ότ᾿ είχαμεν τόσον καιρόν οπού δεν είχαμεν τραγουδήση -τόσον καιρόν, οπού μας έβαλαν οι ᾿διοτελείς και ᾿γγιχτήκαμεν δια-να κάνουν τους κακούς τους σκοπούς. Τραγουδούσα καλά. Τότε λέγω ένα τραγούδι...

Ο Ήλιος εβασίλεψε Έλληνα μου, βασίλεψε
και το Φεγγάρι εχάθη
κι᾿ ο καθαρός Αυγερινός που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα κουβέντιαζαν και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο Ήλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει
Εψές οπού βασίλεψα πίσου-από μια ραχούλα,
άκ᾿σα γυναίκεια κλάματα κι᾿ αντρών τα μυργιολόγια
γι᾿ αυτά τα ᾿ρωϊκά κορμιά ᾿σ τον κάμπο ξαπλωμένα,
και μέσ᾿ το αίμα το πολύ είν᾿ όλα βουτημένα.
Για την πατρίδα πήγανε ᾿σ τον Άδη, τα καϊμένα».

Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει «Αδελφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμη ο Θεός άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα. Αυτό το τραγούδι σε καλό να μας βγη. -Είχα κέφι, του είπα, οπού δεν τραγουδήσαμεν τόσον καιρόν». Ότι εις τα ᾿ρδιά πάντοτες γλεντούσαμεν. Άρχισε ο πόλεμος κι᾿ άναψε ο ντουφεκισμός πολύ. Πήρα τους ανθρώπους μου, πήγα εκεί, καθώς ήμουν διορισμένος και στάθηκα καμπόσο και πολεμήσαμεν. Ήφερα απόξω γύρα τα πόστα. Πήγα εις το κονάκι μου ό,τι έπαιρνε να βασιλέψη το φεγγάρι, να βγάλω τον πεζό δια την Κυβέρνησιν. Έρχονται μου λένε «Τρέξε, σκοτώθη ο Γκούρας εις το πόστο του. Έρριξε αναντίον των Τούρκων απάνου-εις την φωτιά τον βάρεσαν εις τον αμήλιγγα και δεν μίλησε τελείως». Πήγα, τον πήραμεν εις το νώμο και τον βάλαμε ᾿σ ένα μπουντρούμι. Τον συγύρισε η φαμελιά του και τον χώσαμεν.


 

Δεκατέσσερων χρονών πήγα εις έναν πατριώτη μου εις Ντεσφίνα. Ήταν ο αδελφός του με τον Αλήπασια και ήταν ζαπίτης αυτός εις την Ντεσφίναν. Στάθηκα με εκείνον μιαν ημέρα. Ήταν γιορτή και παγγύρι τ᾿ Αγιαννιού. Πήγαμεν εις το παγγύρι μό᾿ ᾿δωσε το ντουφέκι του να το βαστώ. Εγώ θέλησα να το ρίξω, ετζακίστη. Τότε μ᾿ έπιασε σε όλον τον κόσμον ομπρός και με πέθανε εις το ξύλο. Δεν μ᾿ έβλαβε το ξύλο τόσο, περισσότερον η ντροπή του κόσμου. Τότε όλοι τρώγαν και πίναν και εγώ έκλαιγα. Αυτό το παράπονον δεν ηύρα άλλον κριτή να το ειπώ να με δικιώση, έκρινα εύλογον να προστρέξω εις τον Αϊγιάννη, ότι εις το σπίτι του μό᾿ ᾿γινε αυτείνη η ζημία και η ατιμία. Μπαίνω την νύχτα μέσα-εις την εκκλησιά του και κλειω την πόρτα κι᾿ αρχινώ τα κλάματα με μεγάλες φωνές και μετάνοιες τ᾿ είναι αυτό οπού ᾿γινε ᾿σ εμέναν, γομάρι είμαι να με δέρνουν;» Και τον περικαλώ να μου δώση άρματα καλά κι᾿ ασημένια και δεκαπέντε πουγγιά χρήματα και εγώ θα του φκιάσω ένα μεγάλο καντήλι ασημένιον. Με τις πολλές φωνές κάμαμεν τις συμφωνίες με τον άγιο...Πιάνω όλα αυτά τα χρήματα. Την άλλη χρονιά τον χειμώνα τα πιάνω αραποσίτι από έντεκα γρόσια το ξάι το συνάζω εις τ᾿ αλώνια, το πουλώ εις την Άρτα τριάντα-τρία. Ότ᾿ ήταν πανούκλα εις την Άρτα και ήταν έλλειψη το ψωμί. Τότε έφκιασα ντουφέκι ασημένιον, πιστιόλες και άρματα και ένα καντήλι καλό. Και αρματωμένος καλά και συγυρισμένος το πήρα και πήγα εις τον προστάτη μου και ευεργέτη μου κι᾿ αληθινόν φίλον, τον Αϊγιάννη, και σώζεται ως τον σήμερον- έχω και τ᾿ όνομά μου γραμμένο εις το καντήλι. Και τον προσκύνησα με δάκρυα από-μέσα-από τα σπλάχνα μου, ότι θυμήθηκα όλες μου τις ταλαιπωρίες οπού δοκίμασα...

 


The Abyss movie Home on the Range video

Ανάμεσα Πάτρα και Γαστούνι είναι ένα χωριόν το Μέγα-Σπήλαιγο. Έκαμα κονάκι εκεί. Είχα κονάκι ᾿σ ενού παππά το σπίτι. Τότε τους λέγω «Σαν τραβάτε τόση τυραγνίαν, δεν το αφίνετε το χωργιόν σας να φύγετε να πάτε ᾿σ άλλο χωργιόν εθνικόν, οπού ᾿ναι τόσα;» Μου λέγει η παππαδιά «Όταν ήρθαν οι Τούρκοι, εμείς ήμαστε μέσα-εις το βάλτο, ᾿σ το νερό τόσες ψυχές, να γλυτώσουμεν και ήρθαν οι Τούρκοι και μας πιάσανε και ήταν το σώμα μας καταματωμένο από τις αβδέλλες -μας φάγαν και τα παιδιά πεταμένα μέσα -γιομάτο το νερό, σαν μπακακάκια πλέγαν κι᾿ άλλα ζωντανά κι᾿ άλλα τελείωναν. Και μ᾿ έπιασαν οι Τούρκοι και με κοιμήθηκαν τριάντα-οχτώ και μ᾿ αφάνισαν κ᾿ εμένα και τις άλλες. Διατί τα τραβήσαμεν αυτά; Δι᾿ αυτείνη την πατρίδα. Και τώρα δικαιοσύνη δεν βρίσκομεν από κανέναν όλο δόλο και απάτη». Κ᾿ έκλαιγε με πικρά δάκρυα. Την παρηγόρησα. Με πήρε το παράπονο κ᾿ έκλαψα κ᾿ εγώ. Πήγαν τα παιδιά να βάλουν εις το μετόχι τ᾿ άλογό μου, το παίρνουν οι καλογέροι τ᾿ απολούνε έξω και κλείνονται μέσα. Είναι σαν κάστρο. Τους λένε τα παιδιά «Είναι του Μακρυγιάννη τ᾿ άλογον». Κρίναν τόσα αναντίον μου. Τότε λέγω των παιδιών «Απάνου τους να τους πιάσωμεν!» Πιάστηκαν μ᾿ άρματα. Κολλήσαμεν, τους πιάσαμεν. Τους έρριξα ένα ξύλο παστρικό και τους διάταξα διατί να φέρνωνται τοιούτως και τυραγνικώς εις τους ανθρώπους πώς θα πάμε ομπρός μ᾿ αυτό; Έφυγα από-᾿κεί. Πήγα εις τον Κυβερνήτη και το᾿ ᾿δωσα το ριπόρτο...



* Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης.

     

ΕΜΠΑΙΝΕ Η ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΕΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΟ

ΕΜΠΑΙΝΕ Η ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ ΕΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΟ

Οκτώβριος 1918. Το Αγρίνιο δεν απαριθμεί περισσοτέρους από 15.000 κατοίκους. Μία επάρατος νόσος, η γρίπη, έχει ενσκήψει και θερίζει, κυριολεκτικώς, την πόλη και την γύρω περιοχή της. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μη θρηνή τα θύματά της. Φόβος συνέχει τους κατοίκους όλης της περιοχής – του νομού, αφού η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό. Η επιστήμη φαίνεται ανίκανη να ανακόψη τη θανατερή πορεία της νόσου. Ο αριθμός των θανάτων μόνο μέσα στο Αγρίνιο φτάνει τον αριθμό των 40 έως 50 ημερησίως. Κανείς δεν συνοδεύει πια τους νεκρούς, οι οποίοι μεταφέρονται με δίτροχα κάρα από αχθοφόρους στο Κοιμητήρειο, όπου και θάπτονται. Οι κάτοικοι όχι μόνον δεν επιμελούνται τους νεκρούς τους, αλλά και τους αποφεύγουν από τον φόβο της μεταδόσεως της ασθένειας.Όλοι αποκαμωμένοι ψυχικά λες και περιμένουν με σταυρωμένα χέρια το μοιραίο. Μα μέσα σ’ αυτήν την παραζάλη της απελπισίας, που συνέχει όλους, υπάρχουν και μερικοί γέροντες που θυμούνται. Η μνήμη τους ξαναγυρίζει 64 χρόνια πίσω, στο 1854.

 

Θυμούνται ότι και τότε, μια άλλη επάρατος νόσος, η χολέρα, είχε ενσκήψει στην πόλη του Αγρινίου και είχε αποδεκατίσει τον πληθυσμό της. Και θυμούνται τότε το θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας.Η «σανίς σωτηρίας” είχε βρεθή. Ήταν η πίστη στην προστασία της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Στο θαύμα της Μεγαλόχαρης. Όταν οι γέροντες το είπαν, όλοι ζήτησαν να μεταφερθή η εικόνα της. Μα κανένας δεν αποφασίζει, δεν τολμάει να πάη στο Μοναστήρι, στον Προυσσό, για να μεταφέρη την παράκληση της πόλης στον Ηγούμενο. Ένας φόβος για την περίπτωση αυτή συνέχει όλους. Πιστεύουν ότι το θανατικό της γρίπης ήταν μια δοκιμασία εξαγνισμού που την έστειλε η Θεία Βουλή στον «παραστρατημένο” λαό. Γι’ αυτό και φοβούνται να πάνε στο Μοναστήρι, μήπως η Θεία «οργή” ξεσπάση στους απεσταλμένους.Ολόκληρη κίνηση έγινε τότε για να συγκροτηθή μια αντιπροσωπευτική επιτροπή, που θα μετέβαινε στην Ναύπακτο, για να ζητήση από τον τότε Μητροπολίτη Αμβρόσιο την άδεια μεταφοράς της Εικόνας και εν συνεχεία θα ανέβαινε στο Μοναστήρι, για να συνοδεύση την θαυματουργό Προυσιώτισσα στην πόλη. Τελικώς έγινε μια τριμελής επιτροπή, αλλά εντός της ίδιας ημέρας τα μέλη της παραιτήθηκαν, για να γίνη άλλη την επομένη και να παρουσιασθή εμπρός στην ασκητική μορφή του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Αμβροσίου, μεταφέροντας την παράκληση της πόλης.

 

Με την ευλογία του Αμβροσίου και με το σχετικό έγγραφο της άδειας στα χέρια, η επιτροπή αφήνει την Μητρόπολη. Η άδεια έχει δοθή.Ύστερα από μια κοπιώδη πορεία η επιτροπή-πρεσβεία, κατά το δειλινό της 22ας Οκτωβρίου, έφτανε στο Μοναστήρι, στον Προυσσό. Γονατιστοί μπροστά στην Θαυματουργό Εικόνα, οι τρεις πρεσβύτες ευχαριστούν που τους αξίωσε να φτάσουν ως εκεί και προσεύχονται. Σε λίγο το Μοναστήρι παρουσιάζει εικόνα συναγερμού ικεσίας. Οι Πατέρες μαζεμένοι όλοι στην εκκλησία, με τον Κωνσταντίνο Καθηγούμενο, αναπέμπουν Παράκληση στην Θεομήτορα, ενώ τα πρόσωπα των Αγρινιωτών, που εξακολουθούν να είναι γονατιστοί μπροστά στην Εικόνα, τα αυλακώνουν τα δάκρυα. Το άλλο πρωΐ γίνεται Δοξολογία και το βράδυ ολονύκτια Παράκληση. Η προετοιμασία για την μεταφορά της Εικόνας έχει αρχίσει. Το πρωϊ της 24ης Οκτωβρίου 1918, μετά τον Όρθρο, σχηματίζεται η πομπή και η Ιερά Θεωρία ξεκινάει…Εν τω μεταξύ στο Αγρίνιο έχουν ειδοποιηθή. Από την πόλη και τα γύρω. Χιλιάδες οι πιστοί. Μετά την Παράκληση στην Μητρόπολη, ξεκινάνε σε μια ολονύκτια πορεία μέσα στα βουνά. Τραβάνε όλοι με συντριβή και μετάνοια τόση που μεταρσιώνει προς τα Αραποκέφαλα, για να προϋπαντήσουν την Μεγαλόχαρη, την μόνη ελπίδα της σωτηρίας που τους απόμενε. Λιτανεία ψυχών είναι η πορεία τούτη με την ολονύκτια προσευχή. Το ίδιο πρωΐ οι χιλιάδες αυτές των πιστών συναντώνται με την θρησκευτική πομπή που φέρνει την Θαυματουργό Εικόνα πάνω σε μια από τις ψηλότερες κορφές των Αραποκέφαλων.

 

Οι στιγμές αυτές, όπως τις περιγράφουν οι επιζώντες ακόμα γέροντες, είναι ασύλληπτες ως προς την κατάνυξη. Εκεί γίνεται η πρώτη μεγάλη Δέηση. Δέησις εις το όρος. Σε πέντε χιλιάδες υπολογίσθηκαν οι Χριστιανοί, που γονυπετείς γέμισαν τα γύρω φαράγγια και με δάκρυα μετανοίας πραγματικής παρακολούθησαν την Δέηση στην Παναγία. Και μετά από αυτήν ξαναρχίζει η πορεία.Η Θεία Εικόνα ακολουθουμένη από τις χιλιάδες των ευλαβουμένων προχωρεί στα προάστεια του Αγρινίου. Η πομπή τώρα προχωρεί προς την πόλη και κατευθύνεται στο Ναό της Αγίας Τριάδος, όπου αναπέμπεται ευχαριστήρια Δέηση και ακολουθεί Μεγάλη Παράκληση για την απαλλαγή του δοκιμαζόμενου λαού από την μάστιγα της τρομερής αρρώστιας. Και μετά όταν μπήκε η Εικόνα της Θεομήτορος στο Ναό, επί ένα εικοσιτετράωρο συνεχώς, οι Ιερείς δεν σταμάτησαν να ψέλνουν ομαδικές Παρακλήσεις των πιστών, ενώ άλλοι μεταλάμβαναν των Αχράντων Μυστηρίων.Μετά τις πρώτες ώρες από την άφιξη της Προυσιώτισσας στην πόλη, το κακό είχε σταματήσει. Οι άρρωστοι, και οι κατάκοιτοι ακόμα που δεν μπορούσαν να σηκωθούν από το κρεββάτι, τώρα κατά δεκάδες, τελείως υγιείς, έσπευδαν στην Αγία Τριάδα για να ευχαριστήσουν την Μεγαλόχαρη. Το θαύμα είχε συντελεσθή ομαδικά. Η ζωή στο Αγρίνιο ξανάρχιζε να παίρνη το ρυθμό της. Αλλά μόνον η πόλη του Αγρινίου είχε απαλλαγή από το κακό. Όλη η γύρω περιοχή, από όπου δεν πέρασε η προς το Αγρίνιο πορεία, το Αιτωλικό, το Μεσολόγγι, θερίζονταν ακόμα από την αρρώστια με ρυθμό συνεχώς αυξανόμενο.

 

Το θανατικό ήταν τόσο που οι Ιερείς δεν προλάβαιναν ούτε καν μια ευχή να διαβάσουν στους νεκρούς.Οι επιτροπές που φτάνουν από τα γειτονικά χωριά και από τις δύο πόλεις, το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό, αντιδρούν. Αλληλομάχονται για την προτεραιότητα της μεταφοράς της Εικόνας. Αλλά και οι Αγρινιώτες δεν εννοούν να επιτρέψουν να απομακρυνθή η Εικόνα της Παναγίας από την διασωθείσα πόλη, πριν προσκυνήση όλος ο λαός και πριν ψαλή η μεγάλη ευχαριστήρια Δοξολογία.Την 1η Νοεμβρίου 1918, η Εικόνα φτάνει με τον σιδηρόδρομο στον σταθμό του Μεσολογγίου, όπου οι κάτοικοι αναμένουν από τη βαθειά νύκτα, παρά το γεγονός ότι έριχνε καταρρακτώδη βροχή. Το μέγα θαύμα συντελείται. Μάρτυρες παρίστανται όλοι οι κάτοικοι. Κατά το Μεσονύκτιο, ενώ όλοι προσεύχονταν, αρχίζει να πνέη σφοδρότατος άνεμος που ξερρίζωσε πολλές δεκάδες δένδρων της πόλης. Από το πρωϊ της 2ας Νοεμβρίου 1918 κανένας θάνατος δεν σημειώθηκε στο Μεσολόγγι. Οι κάτοικοι με πρωτοφανή ευλάβεια προσέρχονταν στην Αγία Εικόνα. Το ίδιο θαύμα συμβαίνει και στην πόλη του Αιτωλικού! Η Παρθένος έσωσε τα, παραστρατημένα έστω, παιδιά της!

 
 

* Θαύματα Παναγίας Προυσιώτισσας.

Γ ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ