Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Πατερικὴ Θεολογία»
Νομίζω τὴν βασικὴ διαφορὰ μποροῦμε νὰ τὴν κατανοήσωμε, ἂν πάρωμε
γιὰ παράδειγμα τὴν Ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἐκεῖ ἔχομε τοὺς γιατροὺς ποὺ
ἀνήκουν στὸν Ἰατρικὸ Σύλλογο. Ἂν δὲν εἶναι κάποιος γιατρὸς μέλος τοῦ
Ἰατρικοῦ Συλλόγου, δὲν μπορεῖ νὰ ἐξασκήση τὸ ἐπάγγελμα τοῦ γιατροῦ. Γιὰ
νὰ εἶναι ἕνας γιατρὸς νόμιμος, πρέπει ὄχι μόνο νὰ εἶναι ἀπόφοιτος μίας
ἀνεγνωρισμένης Ἰατρικῆς Σχολῆς, ἀλλὰ καὶ μέλος τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου. Τὰ
ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικηγόρους. Στὶς ἐπιστῆμες αὐτὲς ὑπάρχει μία
συνεχὴς δοκιμασία· διότι, ἂν παρεκτραπῆ κάποιος, ὡς πρὸς τὴν ὀρθὴ
ἐξάσκηση τοῦ ἐπαγγέλματός του, τότε δικάζεται ἀπὸ τὸ ἁρμόδιο ὄργανο τοῦ
ἐπαγγελματικοῦ Συλλόγου στὸν ὁποῖο ἀνήκει καὶ ἀποβάλλεται τοῦ
ἐπαγγελματικοῦ Σώματος.
Τὸ ἴδιο ὅμως συμβαίνει καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἀντίστοιχη διαδικασία
μέσα στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀποβολὴ δηλαδὴ ἢ ἀποκοπῆκάποιου μέλους
Της, ὀνομάζεται ἀφορισμός· προκειμένου δὲ περὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος,
καθαίρεσις. Ἔτσι οἱ αἱρετικοὶ ἀφορίζονται ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅπως στὸν ἰατρικὸ χῶρο σὲ ἕναν κομπογιαννίτη (ψευτογιατρὸ) δὲν εἶναι
δυνατὸν νὰ τοῦ ἐπιτραπῆ νὰ θεραπεύη, ἔτσι καὶ στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι
δυνατὸν νὰ ἐπιτραπῆ σὲ ἕναν αἱρετικὸ νὰ θεραπεύη τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.
Διότι, ἐπειδὴ εἶναι αἱρετικὸς δὲν γνωρίζει, δὲν μπορεῖ νὰ θεραπεύη.
Ὀπότε, ὅπως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνη ποτὲ ἕνωση μεταξὺ κάποιου…
Συλλόγου κομπογιαννιτῶν
γιατρῶν καὶ τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου, ἔτσι δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ γίνη
ἕνωσις μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν αἱρετικῶν. Ἕνας πραγματικὸς γιατρὸς
δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἁπλῶς διαβάζει πολλὰ ἰατρικὰ βιβλία, ἀλλὰ ἐκεῖνος
ποὺ ἔχει μὲν ἀποφοιτήσει ἀπὸ τὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ ἑνὸς Πανεπιστημίου,
συγχρόνως ὅμως ἔχει μαθητεύσει γιὰ ἕνα σημαντικὸ διάστημα κοντὰ σὲ ἕναν
πεπειραμένο καθηγητὴ ἀποδεδειγμένης ἱκανότητος νὰ θεραπεύη ἀρρώστους.
http://www.orthodoxia-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου