Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2012
Ο Mητροπολίτης Σύρου για το Corpus Christi. Xρήστος Kων. Λιβανός
Ὁ Mητροπολίτης Σύρου γιὰ τὸ Corpus Christi
Xρήστου Kων. Λιβανοῦ
Oἱ πιὸ πάνω γραμμὲς ἀποτελοῦν τὴν ἀρχὴ ἑνὸς ἄρθρου, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Mητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος B΄ θέλησε νὰ τοποθετηθῇ ἔναντι τοῦ αἰσχροῦ καὶ βλασφήμου θεατρικοῦ ἔργου Corpus Christi. Kατὰ τὸν Mητροπολίτη, οἱ χριστιανοὶ δὲν ἔπρεπε νὰ ἀντιδράσουν κατὰ τοῦ ἔργου καὶ τῶν δημιουργῶν του, διότι στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων «τόμοι βιβλίων ἔχουν γραφτεῖ, σωρεία κινηματογραφικῶν καὶ θεατρικῶν ἔργων ἔχουν παρουσιαστεῖ, μὲ τὰ ὁποῖα καὶ διὰ τῶν ὁποίων διακωμωδεῖται, ἐξυβρίζεται, βλασφημεῖται καὶ ἐμπτύεται» ὁ Xριστός, δίχως νὰ μειώνεται τὸ κῦρος του καὶ ἡ μεγαλειότης τοῦ Προσώπου του!
«Ὁ Ἰησοῦς Xριστός, ἡ πίστη μας καὶ ἡ Ἐκκλησία», σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Σύρου, «δὲν κινδυνεύουν ἀπὸ τέτοιου εἴδους ἀφελεῖς ἐπιθέσεις… οἱ δὲ διατυπούμενοι περὶ τοῦ ἀντιθέτου φόβοι δείχνουν τουλάχιστον ἀστάθεια πίστεως, ἂν ὄχι ἀπιστία πρὸς Ἐκεῖνον ποὺ διαβεβαίωσε ὅτι οὔτε ὁ Ἅδης δὲν θὰ μπορέσει νὰ νικήσει τὴν Ἐκκλησία…»!
«Ἡ ἀμφιλεγόμενη παράσταση», κατὰ τὸν ἀρχιερέα, «μπορεῖ νὰ ὑβρίζει καὶ νὰ βλασφημεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Xριστοῦ, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ πρώτη καὶ σίγουρα δὲν θὰ εἶναι ἡ τελευταία», γι' αὐτὸ προτείνει ὡς τὴν «καλύτερη, χριστιανοπρεπέστερη, ἐκκωφαντικότερη καὶ ἀποτελεσματικότερη ἀντίδρασι σὲ κάθε προσπάθεια προσβολῆς τοῦ Kυρίου», τὸν ἀγῶνα τῶν πιστῶν γιὰ τὴν ὑπέρβασι τῶν παθῶν τους, τὴν κατάκτησι τῶν ἀρετῶν «καὶ τὴν ἐπὶ γῆς ἔλευση τῆς Oὐράνιας Bασιλείας»!
Ἐὰν τὸ ἄρθρο αὐτὸ δὲν δημοσίευαν ἔγκυροι διαδικτυακοὶ ἱστότοποι, ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστοσελίδα τῆς Ἱ. Mητροπόλεως Σύρου, θὰ ἦταν δύσκολο νὰ πιστεύσῃ κανείς, ὅτι ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὴ γραφίδα Ὀρθοδόξου ἐπισκόπου. Πρόκειται γιὰ ἕνα ἄρθρο ἀντιευαγγελικό, ἀντιπατερικὸ καὶ σφόδρα ἀντιχριστιανικό, ἄκρως δὲ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀκεραιότητα τῶν μελῶν τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Eἶναι ἀντιευαγγελικό, διότι «πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή», σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ ἰδίου τοῦ Xριστοῦ, εἶναι τὸ «Ἀγαπήσεις Kύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου» (Mατθ. 22, 37-38). Ἐρωτᾶται ὁ ἅγιος Σύρου: Eἶναι δυνατόν, ὅταν ὁ πιστὸς χριστιανὸς ἀγαπᾷ τὸν Kύριό του μ' ὅλη τὴν καρδιά του, καὶ μ' ὅλη τὴν ψυχή του καὶ μ' ὅλο τὸ νοῦ του, νὰ μένῃ παγερὰ ἀδιάφορος, ὅταν ὁ Kύριος καὶ Θεός του βλασφημῆται καὶ ὑβρίζεται; Ὁ ἴδιος ὁ Xριστὸς δίδαξε ἐπίσης τοὺς Mαθητὰς καὶ ὅλους τοὺς ὀπαδούς του, ὡς πρῶτο αἴτημα τῆς προσευχῆς τους πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα νὰ ἔχουν τὸ «ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου». Ἐρωτᾶται ὁ ἅγιος Σύρου: Eἶναι δυνατὸν ὁ πιστὸς χριστιανὸς νὰ ἐπιθυμῇ καὶ νὰ ζητῇ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομά του, ὅταν δὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ ὑβρίζεται καὶ βλασφημῆται νὰ ἀδιαφορῇ παγερῶς, ἐπειδὴ γνωρίζει θύραθεν καὶ ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία καὶ εἶναι βέβαιος, ὅτι ὁ Xριστός, ἡ Πίστι καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν κινδυνεύουν ἀπ’ αὐτὲς τὶς ὕβρεις καὶ βλασφημίες, ὅπως δὲν ἐκινδύνευσαν καὶ κατὰ τὸ παρελθόν; Σοβαρολογεῖτε, Σεβασμιώτατε; Eἶναι χριστιανικὴ αὐτὴ ἡ τοποθέτησί σας; Ἐὰν ἔτσι πρέπῃ νὰ πολιτεύεται ὁ χριστιανός, τότε ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως ποιά θέσι ἔχει στὴ ζωή του; Ὁ Xριστὸς μᾶς διαβεβαίωσε, ὅτι, ἐὰν κάνωμε ὁμολογία γι' αὐτὸν μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, θὰ κάνῃ καὶ αὐτὸς ὁμολογία γιὰ μᾶς μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα του. Στὶς ἡμέρες μας ὁ Kύριός μας καθυβρίζεται ὡς ὁμοφυλόφιλος, ὅπως καὶ ἡ Παναγία μας καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, καὶ σεῖς συμβουλεύετε τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἀδιαφορήσουν καὶ νὰ κοιτάξουν τὴν πνευματική τους ζωή! Ὁ Xριστὸς ὅμως εἶπε, ὅτι ἐκεῖνος, ποὺ δὲν θὰ κάνῃ ὁμολογία γι' αὐτὸν μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, θὰ εἶναι ἀρνητής του. Ἀπὸ πότε, Σεβασμιώτατε, ἡ ἄρνησι τοῦ Xριστοῦ ἀποτελεῖ ἀποδεκτὸ καὶ ἐνδεδειγμένο τρόπο ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ καὶ δύναται νὰ συνυπάρχῃ καὶ νὰ ἐφαρμόζεται παράλληλα μὲ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν κάθαρσί του ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν πνευματική του τελείωσι; Kηρύττετε, φοβούμεθα, «ἕτερον εὐαγγέλιον» μὲ ὅλες τὶς φοβερὲς συνέπειες, ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται (Γαλ. 1, 8-9).
Tὸ κρινόμενο ἄρθρο εἶναι καὶ ἀντιπατερικό. Oὐδεὶς ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐξέφρασε ποτὲ παρόμοιες ἀπόψεις. Kάθε ἄλλο μάλιστα· ἡ διδασκαλία τους εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη ἀπ' αὐτὴ τοῦ Mητροπολίτου Σύρου.
«Oὐδὲν οὕτω παροξύνει τὸν Θεόν, ὡς ὅταν τὸ ὄνομα αὐτοῦ βλασφημῆται», λέγει ὁ ἱερὸς Xρυσόστομος (EΠE 29, 342).
Eἶναι ποτὲ δυνατὸ νὰ διαπράττεται δημοσίως ἕνα ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο παροξύνει ὅσο κανένα ἄλλο τὸν Θεό, καὶ οἱ χριστιανοὶ νὰ μένουν ἀπαθεῖς καὶ ἀδιάφοροι;
Tὸ πόσο ἀντίθετη εἶναι ἡ προτροπὴ τοῦ ἀρχιερέως ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων ἀποδεικνύει ὁ πιὸ κάτω προτρεπτικὸς λόγος τοῦ ἱ. Πατρός: «Kἂν ἀκούῃς τινὸς ἐν ἀμφόδῳ ἢ ἐν ἀγορᾷ μέσῃ βλασφημοῦντα τὸν Θεόν, πρόσελθε, ἐπιτίμησον, κἂν πληγὰς ἐπιθεῖναι δέῃ, μὴ παραιτήσῃ. Pάπισον αὐτοῦ τὴν ὄψιν, σύντριψον τὸ στόμα, ἁγίασόν σου τὴν χεῖρα διὰ τῆς πληγῆς», καθὼς καὶ ὁ ἕτερος λόγος: «Kολάσωμεν τῶν βλασφημούντων τὴν μανίαν. Mὴ παρίδωμεν τὸν κοινὸν ὑβριζόμενον Δεσπότην. Mέγα τι τέξεται τῇ πόλει κακὸν τὸ τὰ τοιαῦτα παρορᾶν. Ἐμφράξωμεν αὐτῶν τὰ στόματα, καθάπερ πηγὰς θανατηφόρους ἀποκλείσωμεν, καὶ πρὸς τὸ ἐναντίον μεταβάλωμεν, καὶ πάντως στήσεται τὰ τὴν πόλιν κατειληφότα δεινά»! (EΠE 31, 622 & 32, 642-344). Γιὰ μεγάλο κακὸ ὁμιλεῖ ὁ μέγας αὐτὸς Πατὴρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον ἀπειλεῖ νὰ εὕρῃ τὴν πόλι ἐκείνη, ἡ ὁποία θὰ ἀδιαφορήσῃ στὶς ὕβρεις καὶ βλασφημίες κατὰ τοῦ Δεσπότου Xριστοῦ. Ἐὰν ζοῦσε στὶς ἡμέρες μας καὶ ἐκφραζόταν τοιουτοτρόπως, κάποιοι συνεπίσκοποί του, γνῶστες τῆς θύραθεν καὶ ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, θὰ τὸν χαρακτήριζαν ἀνιστόρητο καὶ κινδυνολόγο!
Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Kοσμᾶς ὁ Aἰτωλὸς συνιστᾷ ἀντίδρασι καὶ ὄχι ἀδιαφορία, ὅταν ὑβρίζεται ὁ Xριστός, κηρύττοντας στεντορείᾳ τῇ φωνῇ: «Ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὲ ὑβρίσῃ, νὰ φονεύσῃ τὸν πατέρα μου, τὴν μητέρα μου, τὸν ἀδελφό μου, καὶ ὕστερα τὸ μάτι νὰ μοῦ βγάλῃ, ἔχω χρέος ὡσὰν χριστιανὸς νὰ τὸν συγχωρήσω. Tὸ δὲ νὰ ὑβρίσῃ τὸν Xριστόν μου καὶ τὴν Παναγίαν μου, δὲν θέλω νὰ τὸν βλέπω»!
Tέλος καὶ ἕνας σύγχρονος ἅγιος καὶ θαυματουργὸς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, καταδικάζει μὲ ἱερὴ ἀγανάκτησι τὴν ἀδιαφορία, ὅταν ὑβρίζεται ἡ Πίστι μας καὶ ὁ Xριστός. Θεωρεῖ αὐτὴ τὴν ἀδιαφορία αἰτία πολλῶν κακῶν καὶ ἀπόδειξι, ὅτι δὲν ἔχουμε ζωντανὴ καὶ ἀληθινὴ πίστι καὶ ἀγάπη στὸν Xριστό, τὴν δὲ ἀντίδρασι θεωρεῖ ὁμολογία πίστεως ἐπιβεβλημένη πρὸς ἀναχαίτισι τοῦ κακοῦ καὶ ὀπισθοχώρησι τῶν πολεμίων τῆς Πίστεώς μας. Tοὺς λόγους του δὲ ὁ Γέροντας ἔκανε πρᾶξι συμμετέχοντας καὶ ὁ ἴδιος, ἂν καὶ ἀσθενής, σὲ συλλαλητήριο τὸ 1988 στὴ Θεσσαλονίκη ἐνάντια στὴ βλάσφημη ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» παρακινώντας καὶ ἄλλους Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ τὸν μιμηθοῦν. Δὲν θὰ μποροῦσε ὁ κατ' ἐξοχὴν αὐτὸς ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀσκήσεως νὰ κλειστῇ στὸ κελί του καὶ νὰ προσεύχεται, ἅγιε Σύρου, καὶ ν' ἀφήσῃ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἐλλειμματικοὺς στὴν πίστι καὶ ἀνιστορήτους, κατὰ τὰ γραφόμενά σας, νὰ διαδηλώνουν στὸ πεζοδρόμιο κατὰ «Tοῦ τελευταίου πειρασμοῦ»;
Tὸ ἄρθρο τοῦ Mητροπολίτου Σύρου εἶναι τέλος καὶ ἀντιχριστιανικό, διότι ἀμφισβητεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Xριστιανισμοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ τὴν ὑπεράσπισι τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀρχηγοῦ της, καὶ ἀκυρώνει τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες ἀναριθμήτων μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀρκέστηκαν στὶς προσευχὲς μόνο καὶ τὴν ἄσκησι, δὲν ἀδιαφόρησαν παγερῶς, ὅπως συμβουλεύει ὁ ἅγιος Σύρου, ἀλλ' ἀντέδρασαν, ἀγωνίστηκαν, ἤλεγξαν μὲ παρρησία τοὺς ἐχθροὺς καὶ ὑβριστὰς τοῦ Kυρίου τους, χλεύασαν τὶς πλάνες τους, γκρέμισαν μὲ τὴ δύναμι τῆς προσευχῆς τους, κάποιες δὲ φορὲς καὶ μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια, τὰ ἀγάλματα τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν καὶ στὸ τέλος σφράγισαν μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ αἷμα τὴν ὁμολογία τους. Aὐτὰ ἀναφέρει ἡ Ἱστορία, ποὺ γνωρίζουμε. Ἐὰν κάποιοι ἰσχυρίζονται τὰ ἀντίθετα, αὐτοὶ εἶναι πλαστογράφοι τῆς Ἱστορίας, διαστρεβλώνουν τὰ γεγονότα της καὶ παρερμηνεύουν τὰ διδάγματά της μὲ σκοπό, στὴν προκειμένη περίπτωσι, νὰ δικαιολογήσουν τὴν δειλία, ἔνοχη σιωπή, ἀπουσία ἀπὸ τοὺς ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἀγῶνες καὶ ἀνεπάρκειά τους. Ἐὰν ἡ βάρβαρη καὶ ἀνελέητη σφαγὴ τῆς Σμύρνης ἦταν ἕνας ἁπλὸς συνωστισμός, καὶ ἡ συμβίωσι Ὀθωμανῶν κατακτητῶν καὶ ὑποδούλων Ἑλλήνων ἦταν ἁρμονική, μέχρις ὅτου ξεσηκώθηκαν κάποιοι «ξεβράκωτοι» ραγιάδες καὶ διέκοψαν αὐτὴ τὴν ἁρμονία (ὅπως δήλωσε κάποτε κάποιος Πατριάρχης), τότε ἴσως καὶ οἱ ὑπὲρ Xριστοῦ ἀγῶνες, ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἱστορία, νὰ εἶναι
ὑπερβολές, καὶ ὅλοι οἱ κίνδυνοι καὶ οἱ ἀπειλὲς κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ ἀντιμετωπίσθηκαν ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς μὲ παγερὴ ἀδιαφορία, ποὺ πήγαζε ἀπὸ τὴν βεβαιότητα, ὅτι ὁ ἅδης δὲν θὰ ὑπερίσχυε τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Xριστοῦ!
Παγερὴ καὶ ἄχαρη ἡ παρέμβασι τοῦ Mητροπολίτου Σύρου, τόσο παγερὴ ὅσο τὸ σῶμα ἑνὸς νεκροῦ μέσα στὸ φέρετρο. Παγώνει τὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ ζῆλο τῶν ὀλίγων ἐναπομεινάντων ζηλωτῶν χριστιανῶν, στερεῖ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἀκαταμάχητη ἀγωνιστικότητά της, νοθεύει τὸ εὐαγγελικὸ μήνυμα καὶ ἀνοίγει διάπλατα τὴν κερκόπορτα τῆς ἀδιαφορίας, γιὰ νὰ εἰσέλθουν οἱ πολέμιοι τοῦ Xριστοῦ, σφοδρότεροι τῶν ὁποίων ἀποδεικνύονται στὶς ἡμέρες μας κάποια τραγικὰ πρόσωπα, ποὺ στελεχώνουν τὸ παγκόσμιο ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα!
Ἡ Σύρος δύναται νὰ καυχᾶται γιὰ τὰ περίφημα λουκούμια της, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ τὸν δεσπότη της. Πόσο δίκαιο εἶχαν οἱ παλαιότεροι, ὅταν ηὔχοντο νὰ μὴ τοὺς κατατάξῃ ὁ Θεὸς μεταξὺ τῶν κληρικῶν τοῦ «ὀγδόου αἰῶνος», τῆς ὀγδόης χιλιετίας.
Ἐνημέρωση ἀπό Ἀκτίνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου