Ποιά είναι τα Εγκληματικά Δόγματα ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ Νικόλαος I. Σταυριανίδης, Πρωτόδικης Δ.Δ.. διπλωματούχος DEA Δημοσίου Δικαίου, DEA Φιλοσοφίας του Δικαίου Εγκληματικά θρησκευτικά δόγματα είναι εκείνα, το περιεχόμενο των οποίων επιβάλλει ή επιτρέπει την τέλεση εγκλημάτων, είτε ως μέρος λα­τρείας είτε ως θεμιτή πρακτική. Με τον όρο «εγκλήματα» πρέπει εδώ να νοηθούν οι παραβάσεις δια­τάξεων του νόμου μιας δημοκρατικής χώρας εφόσον συνδέονται είτε από τη φύση τους είτε «εν τοις πράγμασι»: —  με ουσιώδη παραβίαση των γενικώς παραδεδεγμένων ανθρωπίνων δι­καιωμάτων. — με σοβαρή προσβολή της δημοσίας τάξεως ή ασφαλείας ή σημαντι­κού κοινωνικού συμφέροντος από τα συνταγματικώς προστατευόμενα (π.χ. περιβάλλον). — με δημιουργία ή διατήρηση μη δημοκρατικών και αυστηρά πειθαρχημένων οργανωτικών δομών στο πλαίσιο των οποίων καλλιεργούνται συστη­ματικά αξίες και πρακτικές ασυμβίβαστες προς τις συνταγματικές αξίες και τα ήθη της δημοκρατικής χώρας που απορρέουν από το σύνταγμα (συνταγμα­τικά χρηστά ήθη). Με τον όρο «θρησκευτικά δόγματα» πρέπει εδώ να νοηθούν εκείνα τα δόγματα, τα οποία ανεξαρτήτως του όποιου χαρακτηρισμού τους ως «φι­λοσοφικά», «ψυχολογικά», «κοσμοθεωριακά» κ.ο.κ., συνδέονται με κάποια ερμηνεία ή παρουσίαση του τι είναι το ουσιαστικό στην ύπαρξη του ανθρώπου και με βάση αυτόν τον καθορισμό του νοήματος της ανθρώπινης υπάρξεως, προτρέπουν, αμέσως ή εμμέσως, στη συμμόρφωση του όλου τρόπου ζωής του ανθρώπου με τον καθορισμό αυτό. Είναι έτσι εγκληματικά τα εξής θρησκευτικά δόγματα: 1) Ότι καλό είναι το να κάνει κανείς αυτό που θέλει επιβάλλοντας τη θέλησή του πάνω στους άλλους με οποιοδήποτε μέσον, καλό ή κακό, θεμιτό ή αθέμιτο. 2) Ότι δεν υπάρχει πραγματικά, αληθινά, αλλά μόνον κατά φαντασία ή εκ πλάνης, η διάκριση μεταξύ καλού και κακού, και ότι ο άνθρωπος πρέπει, για να εκπληρώσει τον προορισμό του, να βιώνει έμπρακτα την υπέρβαση της διακρίσεως αυτής κάνοντας κακό ή εξευτελίζοντας τους άλλους ή τον εαυτό του. 3) Ότι καλό ή κακό είναι αυτό που εκάστοτε, χωρίς ή με ασήμαντες προϋποθέσεις ουσίας ή διαδικασίας, ορίζεται ως τέτοιο από την ηγεσία της θρησκείας ή εκκλησίας ή οργανώσεως. 4) Ότι καλό είναι η κατά το δυνατόν άνευ αντιρρήσεων ή σκέψεων υποταγή και υπακοή σε κάποιον ή κάποιους που πρεσβεύουν ή θεωρούνται ότι ενσαρκώνουν κάποιο από τα παραπάνω δόγματα. 5) Ότι ηθικό είναι εκείνο που συντελεί στην εξουδετέρωση με οποιοδήποτε μέσο, κάθε ιδεολογίας ή κάθε προθέσεως διαφορετικής ή αντίθετης από την ιδεολογία και τις προθέσεις της συγκεκριμένης ομάδος, η οποία προ­βάλλεται ως γενική και απόλυτη συνταγή για τη λύση όλων των προβλημά­των της ανθρωπότητας. ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΤΕΥΧΟΣ 3 (1995) http://www.egolpion.com/