Αρχείο για Σεπτεμβρίου 13th, 2010
Οί αμαρτωλοί έχουν πολύ υλικό για ταπείνωση
Αναρτήθηκε στην κατηγορία: Uncategorized, επιτυχής ετικέτα πατηρ παισιος, αμαρτωλος, αμαρτια με ημερομηνία 13/09/2010 |
Αφήστε Σχόλιο »
Όσοι έζησαν αμαρτωλή ζωή και ύστερα μετανόησαν και άρχισαν νά ζουν πνευματικά, πρέπει
νά δέχωνται στην συνέχεια μέ χαρά τις ταπεινώσεις και τις θλίψεις πού τους συμβαίνουν, γιατί έτσι
εξοφλούν. Βλέπουμε τήν Όσία Μαρία τήν Αιγύπτια, πού έζησε αμαρτωλή ζωή, όταν μετάνοιωσε
και άλλαξε ζωή, οί κοσμικές επιθυμίες τήν βασάνιζαν. Έκανε όμως μεγάλη πάλη, γιά νά τίς διώχνη.
Της έλεγε ό διάβολος: Τί θά χάσης, αν δής λιγάκι τήν Αλεξάνδρεια; Δεν σου λέω νά διασκέδασης,
μόνο νά τήν δής λίγο από μακριά, και εκείνη ούτε γύριζε νά κοιτάξη. Τί μετάνοια είχε! Άλλες
Όσιες, πού δεν είχαν ζήσει κοσμική ζωή, δεν είχαν πόλεμο. Ή Όσία Μαρία, πού είχε ζήσει κοσμική
ζωή, είχε και πόλεμο. Ή ταλαιπωρία αυτή είναι ή καυτηρίαση των πληγών της αμαρτίας. Και έτσι
φθάνουν στο τέλος καί οί μέν και οί δε στην ίδια κατάσταση.
- Σ’ αυτές τίς περιπτώσεις, Γέροντα, δέν υπάρχει καθόλου θεία παρηγοριά;
- Πώς! πολλή, πολλή! Ή Όσία Μαρία είχε φθάσει σέ τέτοια μέτρα πνευματικά, πού
βρισκόταν έναν πήχυ πάνω άπό τήν γή, όταν προσευχόταν.
Οί πολύ αμαρτωλοί, αν γνωρίσουν τον εαυτό τους, έχουν φυσιολογικά καί πολύ υλικό
γιά ταπείνωση. Ή κάθε πτώση είναι φυσικά πτώση, άλλα είναι καί υλικό γιά ταπείνωση καί
προσευχή. Οί αμαρτίες, άν αξιοποιηθούν γιά ταπείνωση, είναι σάν τήν κοπριά πού
ρίχνουμε στά φυτά. Γιατί νά μή χρησιμοποίηση λοιπόν κανείς αυτό το υλικό, γιά νά λιπάνη το
χωράφι της ψυχής του, γιά νά γίνη γόνιμο καί νά καρποφορήση; Ένας δηλαδή πού έχει κάνει
μεγάλες αμαρτίες, άν αίσθανθή πόσο έφταιξε καί πή: δέν πρέπει νά σηκώνω κεφάλι, νά
βλέπω άνθρωπο, επειδή ταπεινώνεται πολύ, δέχεται πολλή Χάρη, προχωρεί σταθερά καί
μπορεί νά φθάση σέ μεγάλα μέτρα. Ένώ ένας πού δεν έχει κάνει μεγάλες αμαρτίες, αν δεν
τοποθετηθή σωστά, ώστε να πή: με φύλαξε ό Θεός από τόσες κακοτοπιές είμαι πολύ
αχάριστος, είμαι πιο αμαρτωλός από τον πιο αμαρτωλό, υστερεί πνευματικά από τον
άλλον.
Θυμηθήτε π.χ. τον Φαρισαίο και τον Τελώνη. Ό Φαρισαίος είχε έργα, άλλα είχε καί
υπερηφάνεια. Ό Τελώνης είχε αμαρτίες, αλλά είχε αναγνώριση, συντριβή, ταπείνωση – τό
κυριώτερο πού ζητάει άπό τον άνθρωπο ό Χριστός -, γι’ αυτό με εύκολο τρόπο σώθηκε. Είδατε
πώς τον έχουν τόν Φαρισαίο σε μιά εικόνα! Δείχνει με τό δάχτυλο του τόν Τελώνη: Δέν είμαι
σάν κι αυτόν!… Ό καημένος ό Τελώνης κρυβόταν πίσω άπό την κολόνα δέν είχε μούτρα νά δη
γύρω του. Καί ό Φαρισαίος έδειξε στον Χριστό πού βρισκόταν ό Τελώνης! Τό προσέξατε; Λες καί
ό Χριστός δέν ήξερε πού ήταν ό Τελώνης! Ό Φαρισαίος, ένώ έκανε όλα τα τυπικά, όλα πήγαν
χαμένα. Τί κάνει ή υπερηφάνεια! Όταν ένας άνθρωπος έχη αμαρτίες καί δέν έχη ταπείνωση,
τότε έχει τίς αμαρτίες τού Τελώνη καί την υπερηφάνεια τού Φαρισαίου. Διπλά… χαρίσματα!
Εμ ψωριάρης, εμ κασσιδιάρης, όπως λένε στην Ήπειρο.
π. Παϊσιος
Read Full Post »
ΝΑ ΕΥΧΕΣΘΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Αναρτήθηκε στην κατηγορία: Uncategorized, επιτυχής ετικέτα πατηρ πορφύριος με ημερομηνία 13/09/2010 |
Αφήστε Σχόλιο »
Να ζητάμε να γίνει το θέλημα του Θεού.
αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους
προσευχόμαστε. Ο Χριστός θα μας τα δώσει όλα πλούσια. Όταν υπάρχει έστω
και λίγος εγωισμός, δεν γίνεται τίποτα.
Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του.
Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή (δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.
Να μην γίνεται η ευχή (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μια αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Και γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία. αλλά δεν είναι υγιές.
Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.
Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια ολόκληρη νύχτα να προσεύχεται κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ …;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Read Full Post »
Όταν ο Θεός δεν μας δίδει κάτι που επίμονα ζητάμε, έχει το λόγο Του. Έχει κι ο Θεός τα «μυστικά» Του.
Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή (δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.
Να μην γίνεται η ευχή (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μια αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Και γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία. αλλά δεν είναι υγιές.
Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.
Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στο Θεό με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια ολόκληρη νύχτα να προσεύχεται κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: «Κύριε Ιησού Χριστέ …;». Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το «Κύριε Ιησού Χριστέ …;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Read Full Post »
Ή απλότητα, το πρώτο παιδί της ταπεινώσεως
Αναρτήθηκε στην κατηγορία: Uncategorized, επιτυχής ετικέτα πατήρ Παΐσιος, απλότητα με ημερομηνία 13/09/2010 |
Αφήστε Σχόλιο »
Τό πρώτο παιδί της ταπεινώσεως είναι ή απλότητα. Και οταν ύπάρχη στον άνθρωπο απλότητα, υπάρχει και αγάπη, θυσία, καλωσύνη, φιλότιμο, ευλάβεια. Ό απλός άνθρωπος έχει καθαρότητα ψυχής και μια άπερίεργη εμπιστοσύνη στον Θεό.
Ή απλότητα ήταν ή κατάσταση τοΰ Αδάμ προ της πτώσεως, πού τά έβλεπε όλα αγνά και καθαρά, γιατί ήταν ντυμένος μέ τήν Χάρη τοΰ Θεοΰ.
- Γέροντα, όταν λένε: «εν τη άπλότητι ή χάρις», εν νοούν τήν θεία Χάρη;
- Φυσικά. Ό απλός και άπονήρευτος άνθρωπος, επειδή έχει ταπείνωση, δέχεται τήν Χάρη από τον Θεό, ό Όποιος εΐναι απλός και φύσει αγαθός.
- Γέροντα, μπορεί κανείς να κινηται άπλα και νά εχη υπερηφάνεια;
- Αυτό δεν γίνεται. Στον άνθρωπο πού έχει πραγμα τική απλότητα δεν υπάρχει υπερηφάνεια.
- Μπορεί, Γέροντα, κάποιος νά μιμήται μερικές εκ δηλώσεις τοΰ άπλοΰ άνθρωπου, χωρίς νά εχη πραγμα τική απλότητα;
- Ναί, και κάνοντας τόν απλό, να πετυχαίνη αυτό πού θέλει! Όποιος παριστάνει τόν απλό, για να πετύχη κάτι, μέσα σ’ αυτήν τήν απλότητα υπάρχει ή πιο χονδρή πονηριά.
Είναι σαν να φοράη ένας γέρος καλτσάκια μικρού παιδιού, για να τοΰ κάνουν τά χατίρια πού κά νουν σ’ ενα παιδί! Ένώ, όποιος έχει πραγματική απλό τητα, έχει και ευθύτητα και διάκριση.
πατήρ Παϊσιος
Read Full Post »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου