ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΝΑΪΤΕΣ (Knights Templars) Η ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ

ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΝΑΪΤΕΣ

(Knights Templars)

Η ΜΑΣΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ

 

Εἰσαγωγὴ

  Ἡ σχέση τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ μὲ τοὺς Ἱππότες Ναΐτες, σαφῶς δὲν ἀποτελεῖ θέμα μόνον ἱστορικοῦ ἀκαδημαϊκοῦ ἐνδιαφέροντος, ἀλλὰ θέμα αἰωνίου σωτηρίας. Διότι, ἐὰν ὁ εἰσερχόμενος στὴ Μασονία ἐξέρχεται αὐτομάτως τῆς Ἐκκλησίας - ὅπως ἔχει λεχθεῖ ὀρθῶς - καθὼς ἐντάσσεται σὲ μιὰ ἐντελῶς ἀλλότρια τῆς Ἐκκλησίας μυστικὴ θρησκεία, ἡ ὁποία διεκδικεῖ μόνη της τὴ δυνατότητα νὰ σώζει καὶ φωτίζει τοὺς «βεβήλους» μὴ Μασόνους, τότε καὶ ὁ Ναϊτισμὸς στὸ βαθμὸ τῆς ὁμοιώσεως καὶ ἀλληλοπεριχωρήσεώς του μὲ τὴ Μασονία, ἀπομακρύνει ὄχι μόνο θεολογικῶς, ἀλλὰ καὶ ἐμπειρικῶς τὰ μέλη του ἀπὸ τὸ Σῶμα Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία.

Οἱ ἀναφορὲς τῆς μασονικῆς βιβλιογραφίας εἶναι πλούσιες ἐπὶ τοῦ ἐν λόγῳ θέματος, τῆς σχέσεως μεταξὺ τῶν δύο Ἑταιρειῶν. Τὰ μασονικὰ ἐγχειρίδια, ἀναφέρουν ἐκτενῶς τὸ ἱστορικὸ τῆς δημιουργίας, ἐξελίξεως καὶ πρώτης καταλήξεως τοῦ ἀρχαίου σταυροφορικοῦ Τάγματος τῶν «Πενήτων Ἱπποτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος», διεκτραγωδώντας καὶ τὸ τραγικὸ τέλος τοῦ ἐπικεφαλῆς του, Ζὰκ ντὲ Μολαί, ἐπὶ τῆς πυρᾶς τὸ 1312 μετὰ τοὺς διωγμοὺς τοῦ Βατικανοῦ καὶ τοῦ Βασιλέως τῆς Γαλλίας ἐναντίον τους. Ἔπειτα προχωροῦν καὶ ἀναλύουν τὸν θρύλο τῆς σχέσεως τοῦ ἀρχαίου ἱπποτικοῦ Τάγματος μὲ τὸ νέο Τάγμα τῶν Ναϊτῶν ποὺ ἐμφανίσθηκε τὸν 18^ο αἰ., καταλήγοντας σὲ διάφορα συμπεράσματα καὶ ἐκθέτοντας καὶ ὅσα ἀφοροῦν στὴ μασονικὴ ἔνταξη καὶ πρόσφατη ἐξέλιξη τοῦ μεταγενεστέρου καὶ τοῦ συγχρόνου Ναϊτισμοῦ. 

Ἡ μασονικὴ βιβλιογραφία περὶ τῶν συγχρόνων Ναϊτῶν

Στὴ μασονικὴ βιβλιογραφία, παρὰ τὶς ἀντίθετες τάσεις στὴν ἑρμηνεία τῆς σχέσεως τοῦ ἀρχαίου Ἱπποτικοῦ καὶ τοῦ συγχρόνου Ναϊτισμοῦ, δὲν ὑπάρχει οὔτε ὑποψία ἀμφισβητήσεως τοῦ μασονικοῦ χαρακτῆρος τοῦ τελευταίου.

Ὁ γνωστότατος Τέκτων ἱστορικὸς καὶ συγγραφεὺς Albert G. Mackey, Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου Βαθμοῦ τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν,  στὸ δικό του Λεξικὸ τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, τοῦ ἔτους 1860, παραδέχεται τὴ σχέση τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ καὶ τῆς Μασονίας, σχέση ποὺ ὁπως λέγει, δηλώνεται καὶ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀπὸ τοὺς φίλους τῶν δύο Ἐταιρειῶν, καὶ παραπέμπει στὸν Τέκτονα ἰστορικὸ Lawrie, ὁ ὁποῖος γράφει: «Γνωρίζουμε ὅτι οἱ Ἱππότες Ναΐτες ὄχι μόνον κατεῖχαν τὰ μυστήρια τῶν Ἐλευθεροτεκτόνων, ἀλλὰ τελοῦσαν τὶς τελετὲς καὶ ἀποτύπωσαν τὰ καθήκοντά τους»¹. Ὁ Mackey παραθέτει ὅλη τὴ γνώμη τοῦ Lawrie, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ διάλυση τοῦ ἀρχαίου Τάγματος τῶν Ναϊτῶν ὀφειλόταν στὴ διαπίστωση ὄτι αὐτοὶ ἦσαν Ἐλευθεροτέκτονες καὶ τελοῦσαν μυστικῶς τὰ μασονικὰ τελετουργικὰ, τὰ ὁποῖα εἶχαν παραλάβει ἀπὸ τοὺς Δρούζους τοῦ Ὄρους τοῦ Λιβάνου.

Ὁ Albert Pike, ἀποτελεῖ ἐξέχουσα μορφὴ τῆς μαγείας καὶ τῆς Μασονίας τῶν Η.Π.Α., ἀλλὰ καὶ τῆς ὑφηλίου. Ὑπῆρξε ἀναθεωρητὴς καὶ ἀνακαινιστὴς τῆς Μασονίας, καταγράφοντας ἕνα φιλοσοφικὸ καὶ θρησκειολογικὸ ὑπόβαθρο βάσει τοῦ ὁποίου ἔπρεπε νὰ ἐρμηνεύονται οἱ θρησκεῖες καὶ τὰ φιλοσοφικὰ συστήματα τῆς ἀρχαιότητος καὶ ἐπὶ τῶν ὁποίων προσπάθησε νὰ ἀναπτύξει καὶ ἐπεξηγήσει τοὺς βαθμοὺς τοῦ Σκωτικοῦ Τυπικοῦ, κυρίως μὲ τὸ ἔργο του Morals and Dogmas of the Ancient and Accepted Scottish Rite of Freemasonry². Στὸ ἔργο αὐτὸ ὁ Pike μεταξὺ ἄλλων σημειώνει γιὰ τὴ σχέση τῶν Ναϊτῶν καὶ τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ καὶ ἀποκρυφισμοῦ: «Τὸ Ὕπατο Συμβούλιο γιὰ τὴ Νότια Δικαιοδοσία τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν ἀνέλαβε ἐκτενῶς τὸ ἐπιτακτικὸ καὶ ἀπὸ παλαιὰ καθυστερημένο ἔργο τῆς ἀναθεωρήσεως καὶ ἀναμορφώσεως τοῦ ἔργου καὶ τῶν τελετουργικῶν τῶν τριάκοντα Βαθμῶν ὑπὸ τὴ δικαιοδοσία του [...]  Ἂν καὶ δὲν εἶναι κανενὸς δόγματος σεκταριστής, ὅμως δὲν θεώρησε ἄπρεπο νὰ χρησιμοποιήσει τὶς παλαιὲς ἀλληγορίες, βασισμένες στὰ γεγονότα ποὺ λεπτομερῶς ἐκτίθενται στὰ Ἑβραϊκὰ καὶ Χριστιανικὰ βιβλία, καὶ ἕλκονται ἀπὸ τὰ Ἀρχαῖα Μυστήρια τῆς Αἰγύπτου, τῆς Περσίας, τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἰνδίας, τῶν Δρυϊδῶν καὶ τῶν Ἐσσαίων, ὡς ὀχήματα γιὰ τὴ διάδοση τῶν Μεγάλων Μασονικῶν Ἀληθειῶν· ὅπως ἔχει χρησιμοποιήσει τοὺς μύθους τῶν Σταυροφοριῶν καὶ τὶς τελετὲς τῶν Ταγμάτων τῆς Ἱπποσύνης» ³. Ἀλλοῦ πάλι γράφει : «Ἡ ἑρμητικὴ ἐπιστήμη τῶν πρώιμων χριστιανικῶν χρόνων, καλλιεργημένη ἐπίσης ἀπὸ τὸν Γκέμπερ, τὸν Ἀλφαράβιο καὶ ἄλλους Ἄραβες, μελετημένη ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν Ναϊτῶν, καὶ ἐνσωματωμένη σὲ συγκεκριμένα σύμβολα τῶν ὑψηλοτέρων βαθμῶν τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, μπορεῖ μὲ ἀκρίβεια νὰ προσδιορισθεῖ ὡς ἡ Καμπαλὰ σὲ ἐνεργὴ πραγματοποίηση, ἤ ἡ μαγεία τῶν ἔργων. Ἔχει τρεῖς ἀντιστοίχους βαθμούς, θρησκευτική, φιλοσοφικὴ καὶ φυσικὴ πραγματοποίηση»⁴. Σύμφωνα μὲ τὸν Pike, ἡ ἀπόκρυφη ἐπιστήμη τῶν ἀρχαίων μάγων (Occult Science of the Ancient Magi) ἦταν κρυμμένη ὑπὸ τὶς σκιὲς τῶν ἀρχαίων μυστηρίων καὶ διαδόθηκε κρυμμένη μέσα ἀπὸ τὶς θρησκεῖες· αὐτὴ «μεταδόθηκε στοὺς ἐκλεκτοὺς ὅλων τῶν ἀρχαίων μυήσεων: ἦταν αὐτὴ ἡ ἴδια ἀνάμνηση ποὺ διατηρήθηκε, ἤ ἴσως βεβηλώθηκε στὸ διάσημο Τάγμα τῶν Ναϊτῶν, ποὺ ἔγινε γιὰ ὅλους τοὺς μυστικοὺς συλλόγους, τῶν Ροδοσταύρων, τῶν Ἰλλουμινάτι καὶ τῶν Ἑρμητικῶν Ἐλευθεροτεκτόνων, ἡ αἰτία γιὰ τὰ παράξενα τυπικά τους, γιὰ τὰ σημάδια τους, περισσότερο ἤ λιγότερο συμβατικά, καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα τῆς ἀμοιβαίας ἀφοσιώσεως καὶ τῆς ἰσχύος τους»⁵.

Στὴν Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, ἡ ὁποία συνεγράφη ἀπὸ τὸν Mackey ἀλλὰ ἀναθεωρήθηκε ἀπὸ τοὺς William Hughan καὶ Edward Hawkins, ἀναλύεται ἐν ἐκτάσει ἡ διαίρεση τοῦ Ναϊτισμοῦ σὲ διάφορες ὁμάδες, ἀναλόγως τῆς πατρότητος ποὺ κάθε μία ἐξ αὐτῶν διεκδικεῖ, καὶ τίθεται ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ προέλευση (κατὰ τοὺς Lawrie καὶ Sir David Brewster) συνόλου τοῦ Τεκτονισμοῦ ἀπὸ τὸν Ναϊτισμό · βέβαια, γίνεται δεκτὸ τὸ ἐνδεχόμενο πραγματικῆς μυήσεως τῶν ἀρχαίων Ναϊτῶν στὰ μυστήρια τῶν Συριακῶν Ἀδελφοτήτων, ὅπως οἱ Δροῦζοι καὶ οἱ Ἀσσασσίνοι⁶. Κατὰ τὴν  Ἐγκυκλοπαιδεία αὐτὴ οἱ Ναΐτες στὶς ἀρχὲς τοῦ 20^οῦ αἰ. διαιροῦνταν στὰ ἑξῆς Τάγματα: (1) οἱ Γἀλλοι Ναΐτες πού ἰσχυρίζονται ὅτι προῆλθαν ἀπὸ τὸν Larmenius μὲ ἐντολὴ τοῦ de Molay, (2) οἱ Γερμανοὶ Ναΐτες τῆς Αὐστηρᾶς Τηρήσεως  ἀπὸ τὸν Peter d’ Aumont, (3) ἀπὸ τὸν Κόμη Beaujeu, ἀνεψιὸ τοῦ de Molay, διεκδικοῦν προέλευση οἱ Σουηδοὶ Ναΐτες τοῦ Τύπου (Rite) τοῦ Zinnendorf, (4) οἱ Σκῶτοι Ναΐτες προέρχονται ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες Ναΐτες τῆς Σκωτίας καὶ τὴν Ἀρχαία Στοὰ τοῦ Stirling. (5) Ἀπὸ τὸν Πρίγκηπα Charles Edward καὶ τοὺς διαδόχους του προέρχονται οἱ Ναΐτες τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου (Ancient and Accepted Scottish Rite), ἐξ οὗ καὶ ἡ ἀνάπτυξη τοῦ τεκτονικοῦ βαθμοῦ τοῦ Ἱππότου Καδώς· καὶ (6) ἀπὸ τὸ Στρατόπεδο τοῦ Βαλδουΐνου (Baldwyn Encampment) καὶ τὶς συνισταμένες του προέρχονται οἱ παλαιοὶ Ἄγγλοι καὶ οἱ Ἀμερικανοὶ Ναΐτες⁷.

Tὸ ἐπίσημο τεκτονικὸ κείμενο Μεγάλα Συντάγματα τοῦ 1786 καὶ Γενικὸς Κανονισμὸς τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33^ου τῆς Ἑλλάδος τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Δόγματος⁸ ἐπίσης ἀπηχεῖ τὶς κυρίαρχες ἐπιστημονικὲς ἱστορικὲς ἀπόψεις περὶ τῆς μείξεως τῶν Ροδοσταύρων καὶ τῶν Ἱπποτικῶν Ταγμάτων μὲ τὸν Τεκτονισμό: « [...] ἕτερον στοιχεῖον ἤδη ὑφιστάμενον ἐντὸς τῶν Τεκτονικῶν Στοῶν φαίνεται ὅτι συνεχωνεύθη πρὸς αὐτάς, κατὰ τὴν μεταβατικὴν ταύτην περίοδον, τουτέστιν αἱ μυστικαὶ ἑταιρεῖαι, αἵτινες ἰσχυρίζοντο ὅτι ἦσαν οἱ διάδοχοι Ἱπποτικῶν τινων Ταγμάτων, τοὐλάχιστον εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ τὴν ἀποστολὴν τῶν τελευταίων τούτων πρὸς ἐπικράτησιν τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἀλληλεγύης. Κατὰ τὸ ἔτος 1721 τὰ λείψανα ταῦτα τῶν Ἱπποτικῶν Ταγμάτων ἦσαν ἤδη ἀδιασπάστως συνηνωμένα, ἄλλα μὲν πρὸς τὰς τεκτονικὰς Στοάς, ἄλλα δὲ πρὸς τὴν Στοὰν τοῦ Kilwinning ἐν Σκωτίᾳ»⁹.

Στὸ ἔγκριτο Λεξικό τους, οἱ Αὐστριακοὶ Eugen Lennhof καὶ Oskar Posner, παραθέτουν, καθὼς καὶ ἡ Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Mackey, τὴν τριπλῆ διαίρεση τῶν Ναϊτικῶν Ταγμάτων κατὰ τὴν ὑποτιθέμενη προέλευσή τους ἀπὸ διάφορα πρόσωπα τοῦ κύκλου τοῦ de Molay (Larmenius, d’  Aumont, Beaujeu), ἀπορρίπτοντας ὅμως ὅλες τὶς διηγήσεις αὐτὲς περὶ τῆς καταγωγῆς τῶν Γάλλων Ναϊτῶν, ἐκείνων τῆς Αὐστηρᾶς Τηρήσεως καὶ τῶν Σουηδῶν Ναϊτῶν ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ· οἱ Lennhof καὶ Posner προτιμοῦν τὴ γνώμη τοῦ Ἄγγλου Τέκτονος ἱστορικοῦ Gould, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία «Δὲν ὑπάρχει ὁ ἐλάχιστος λόγος γιὰ τὴν παραδοχὴ ὅτι μέλη τοῦ καταθρυμματισμένου Τάγματος τῶν Ναϊτῶν, ὑπῆρξαν Ἐλευθεροτέκτονες. Αὐτὸ ὅλο εἶναι μία ἐφεύρεση τοῦ συγχρόνου Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ (fabrications of modern masonic trαdition)». Παρομοία εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ Μεγάλου Διαδασκάλου τῶν Ναϊτῶν τοῦ Καναδᾶ McLeod Moore σὲ ὁμιλία του τὸ 1889 στὸ Μόντρεαλ, ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἀπέρριψε τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ἱπποτικὸ Τάγμα: «It cannot claim a direct descent from the ancient Military Order»¹⁰. Σύμφωνα μὲ τὸ Λεξικὸ τῶν Αὐστριακῶν αὐτῶν Τεκτόνων, γιὰ πρώτη φορὰ στὴ νεότερη ἱστορία γίνεται λόγος περὶ Ἱπποτῶν Ναϊτῶν (“Knights Templars”) στὴν Ἀμερική, στὴ Βοστώνη, ὅπου τὸ 1769 κάποιος William Davis ἔλαβε τοὺς βαθμοὺς τῆς Βασιλικῆς Ἁψῖδος καὶ τοῦ Ἱππότου Ναΐτου, οἱ ὁποῖοι ἴσως εἶχαν εἰσαχθεῖ στὴ Μασσαχουσέττη ἀπὸ τὴν ἰρλανδικὴ στρατιωτικὴ Στοὰ τοῦ 29^ου Συντάγματος. Περαιτέρω ἔρευνα ἀπέδειξε ὅτι ἡ πρώτη χρονολογικῶς ἀναφορὰ σὲ μέλη Ναϊτικῆς Στοᾶς τῆς Ἰρλανδίας (“High Knight Templars”) προέρχεται ἀπὸ ἔκδοση λίστας μελῶν τοῦ 1788 μὲ πρῶτο ἀναφερόμενο μέλος νὰ ἔχει χρισθεῖ τὸ 1765. Τὴ μεγαλύτερη ἔκτασή του ἔλαβε ὁ τεκτονικὸς ἱπποτισμὸς στὶς Η.Π.Α., ὅπου περὶ τὸ τέλος τοῦ 1930 ἀριθμοῦσε 1716 διοικήσεις (“Commanderies”) μὲ 434,000 μέλη σὲ τρεῖς διαβαθμίσεις, Τάγμα τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, Ἱππότες Ναΐτες καὶ Ἱππότες τῆς Μάλτας. «Δεκτοὶ γίνονται μόνον Ἐλευθεροτέκτονες χριστιανικῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι πρὸ τούτου ἔχουν ἀποκτήσει τὸν βαθμὸ τοῦ Τέκτονος τῆς Βασιλικῆς Ἁψῖδος [...] Τὸ τελετουργικὸ τοῦ Τάγματος μόλις καὶ ἔχει πιὰ κάποιο τεκτονικὸ στοιχεῖο. Ἡ σημαία τοῦ σταυροφόρου, ἕνας ἐρυθρὸς σταυρὸς ἐπὶ λευκοῦ φόντου, κρέμαται ὕπερθεν τοῦ ἀλταρίου, τὸ ὁποίων ἵσταται πρὸς ἀνατολάς, πλησίον τούτου δύο γαλανὲς σημαῖες μὲ τὸν Πασχάλιο Ἀμνὸ καὶ τὸν σταυρὸ τῶν Ναϊτῶν. Tὸ “Μπωσεὰν” δηλ. ἡ πολεμικὴ σημαία τῶν ἀρχαίων Ἱπποτῶν τοῦ Ναοῦ ἵσταται κατὰ νότον. Τὰ συμβολικὰ χρώματα τοῦ Τάγματος εἶναι τὸ μαῦρο καὶ τὸ λευκὸ μὲ χρυσὲς καὶ ἀργυρὲς διακοσμήσεις»¹¹.

Στὸ Ἀρχαῖο καὶ Ἀποδεδεγμένο Σκωτικὸ Τυπικό, τὸν κυριώτερο κλάδο τῆς Μασονίας, σὲ ἄμεση σύνδεση μὲ τὸν Ναϊτισμὸ ἔχει εἰσαχθεῖ ὡς 30^ὸς βαθμὸς αὐτὸς τοῦ Ἱππότου Καδώς, ὅπου γίνεται λόγος συμβολικῶς γιὰ τὴν ἐκδίκηση τῆς θανατώσεως τοῦ Μεγάλου Μαγίστρου τῶν Ναϊτῶν, τοῦ Ἰακώβου de Molay, ἀπὸ τὸν Πάπα Κλήμεντα Ε΄ καὶ τὸν Βασιλέα τῆς Γαλλίας Φίλιππο τὸν Ὡραῖο. Ὁ συμβολισμὸς εἶναι, κατὰ τοὺς Μασόνους συγγραφεῖς, ὅτι ἔχει  ὁ Τέκτων καθῆκον νὰ μάχεται ἀκαταπαύστως μὲ πνευματικὰ ὅπλα καὶ μέχρι αὐτοθυσίας γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος¹².

Ἡ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία ἀπορρίπτει τόσο τὴν προέλευση τοῦ Ἑλευθεροτεκτονισμοῦ ἀπὸ τοὺς Ναΐτες (ὑποστηριζόμενη ἀπὸ τοὺς Ramsey, Hund καὶ τὸ Δόγμα τῆς Αὐστηρᾶς Τηρήσεως), ὅσο καὶ τὴν κοινὴ καταγωγὴ τῶν δύο Ἑταιρειῶν (κατὰ τὸν Ragon), ἀλλὰ δὲν ἀρνεῖται τὴν ἔνταξη τῶν διασωθέντων ἱστορικῶν Ναϊτῶν στοὺς κόλπους τῆς Μασονίας: «Ὁ μόνος ἱστορικὸς δεσμὸς ὅστις ὑφίσταται μεταξὺ ἱπποτισμοῦ καὶ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ εἶναι ὁ συναφθεὶς καθ’ ἣν ἐποχὴν μετὰ τὸ μαρτύριον τοῦ Ἰακώβου Ντὲ Μολλαὶ (βλ.λ.) οἱ Ἱππόται Ναΐται ἐζήτησαν κρησφύγετον καὶ ἀσφάλειαν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Τεκτονικῆς Ἀδελφότητος»¹³. Ἡ ἔνταξη αὐτὴ τῶν Ναϊτῶν στὴ Μασονία εἶχε βεβαίως καὶ θρησκειολογικὲς συνέπειες ἐπὶ τοῦ Τεκτονισμοῦ· οἱ σχέσεις τῶν Ναϊτῶν Ἱπποτῶν μὲ τοὺς Σαρακηνοὺς τῶν Ἁγίων Τόπων «παρέσχον εἰς τοὺς Σταυροφόρους τὴν εὐκαιρἰαν νὰ ἀποκτήσουν πολλὰ ἐκ τῶν δογμάτων τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν τῆς Ἀνατολῆς, ὡς τῶν Ἐσσαίων, τῶν Ἀσσασίνων καὶ τῶν Δρούζων. Τὰς γνώσεις των αὐτὰς, οἱ Σταυροφόροι τὰς μετέφερον εἰς Εὐρώπην καὶ ἀκολούθως διὰ τοῦ Ράμσαι καὶ τῶν συγχρόνων ἀμέσων διαδόχων τοῦ Ναϊτικοῦ Τεκτονισμοῦ ἐνεσωματώθησαν εἰς τοὺς ἀνωτέρους βαθμοὺς ὅπου καὶ σήμερον ἀσκοῦν ἐπίδρασιν»¹⁴. Ἡ σχέση τῶν ἀρχαίων Ἱπποτῶν Ναϊτῶν μὲ τὴ Μασονία, ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ ἑνὸς τῶν ἀνωτέρων βαθμῶν τοῦ Τεκτονισμοῦ στοὺς Ναΐτες¹⁵. Ὁ σημαντικὸς βαθμὸς τοῦ Ἱππότου Καδὼς «καίτοι εὑρισκόμενος εἰς πολλὰ δόγματα καὶ εἰς διαφόρους χώρας, φαίνεται ἐν τούτοις συνδεδεμένος ἀρχικῶς μὲ τοὺς Ἱππότας Ναΐτας. Εἴς τινα δόγματα κατεῖχε τὴν κορυφὴν τῆς κλίμακος, θεωρούμενος ὁ ἀνώτατος ὅλων»¹⁶. 

Ἡ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία περαιτέρω, στὸ λῆμμα περὶ τῶν Τεκτονικῶν Ταγμάτων Ναϊτῶν, ἐκθέτοντας συντόμως τὴ διοικητικὴ διαίρεσή τους καὶ τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τους, ἐπιβεβαιώνει καὶ πάλι «Ὁ Τεκτονικὸς Ναϊτισμὸς ἕλκει τὴν ἔμπνευσίν του ἀπὸ τὰ ἰδεώδη ἱπποτισμοῦ, εὐγενείας καὶ ἀφοσιώσεως εἰς ἓν ὑψηλὸν ἰδανικὸν τὰ ὁποῖα ἐνέπνευσαν τοὺς πρώτους Ἱππότας τοῦ Ναοῦ [...] Τὴν αὐτὴν φιλάνθρωπον δρᾶσιν συνεχίζει καὶ σήμερον ὅπως ἄλλως τε πράττουν καὶ ὅλαι αἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἐλευθεροτεκτονικαὶ ὀργανώσεις»¹⁷.

Ὁ H. Paul Jeffers, ἱστορικὸς θετικὰ προδιατεθειμένος ἔναντι τῆς Μασονίας, ἂν καὶ ἐκθέτει δευτερευόντως τὴν ἄποψη (ὅπως λ.χ. τοῦ Jasper Ridley) ὅτι δὲν ὑπῆρξε πραγματικὴ σχέση τοῦ σταυροφορικοῦ τάγματος τῶν Ναϊτῶν μὲ τὴ Μασονία, οὔτε καὶ προέλευση αὐτῆς ἀπὸ τὸν Ναϊτισμό, ὡστόσο δὲν ἀποφεύγει νὰ σημειώσει ἐκτενῶς καὶ νὰ τονίσει ὡς πρώτη καὶ τὴν ἀντίθετη ἄποψη, ὅτι κατάλοιπα τοῦ ναϊτικοῦ τάγματος κατέφυγαν στὴ Σκωτία, ὅπου ὑποστήριξαν τὸν βασιλιὰ Robert the Bruce (1274-1329), στὸν πόλεμο κατὰ τῶν Ἄγγλων, ἰδιαίτερα στὴ μάχη τοῦ Bannockburn (1314).  Μετὰ τὴν πρώτη τους τότε ἐγκατάσταση «στὰ τέλη τοῦ 14^ου αἰώνα, μετακινήθηκαν στὰ ἀνατολικὰ παράλια κι ἐγκαταστάθηκαν στὸ Ἄμπερντην, μετονομαζόμενοι σὲ Ἐλευθεροτέκτονες. Αὐτὸς ὁ μετασχηματισμὸς τῶν Ναϊτῶν ἀπὸ πολεμιστὲς ἱππότες ποὺ ὑπεράσπιζαν τοὺς προσκυνητὲς τῶν Ἁγίων Τόπων, σὲ Ἐλευθεροτέκτονες, ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴν ἀνάμειξη τῶν δογμάτων τῶν Ναϊτῶν μὲ τὶς δοξασίες τῶν ἀρχαίων μυστηριακῶν λατρειῶν τῶν Κελτῶν. Ἡ συγχώνευση αὐτὴ τελικὰ κατέληξε στὸ σχηματισμὸ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς κλάδους τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ: τοῦ Βασιλικοῦ Τάγματος τῆς Σκωτίας. Γνωστὸ ὡς Σκωτικὸ Τυπικό, ἄνθησε σὲ διάφορα μέρη τῆς Εὐρώπης, ἐνῷ ἀργὀτερα μεταδόθηκε καὶ εὐδοκίμησε στὴν Ἀμερική»¹⁸.

Συμπεράσματα ἐκ τῆς βιβλιογραφίας

 Ἐκ τῶν ὡς ἄνω συντόμων παραθεμάτων τὰ ὁποῖα ἐλήφθησαν δειγματοληπτικῶς, προκύπτουν τὰ ἑξῆς πρῶτα, ἐκ πρώτης ὄψεως, συμπεράσματα:

1. Ἡ προέλευση συνόλου τῆς Μασονίας ἀπὸ τοὺς Ναΐτες ἀπορρίπτεται ἀπὸ τὴν κύρια γραμμὴ τῆς μασονικῆς ἱστορικῆς ἐρεύνης.

2. Ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους Τέκτονες ἡ ἔνταξη ἀπομειναρίων τῶν ἀρχαίων Ναϊτῶν σὲ συγκεκριμένες Στοὲς τῆς Βρεττανίας (ἐννοεῖται ὅτι ἦταν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ συντεχνιακοῦ Τεκτονισμοῦ, ὄχι τοῦ θεωρητικοῦ).

3. Εἶναι ἐπικρατής ἡ πεποίθηση ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ναΐτες ἦσαν κάτοχοι ἀποκρύφου, καββαλιστικῆς κ.τ.σ. γνώσεως, τὴν ὁποίαν συνεισήγαγαν μαζί τους καὶ στὴ Μασονία.

4. Ἡ ὕπαρξη τοῦ σημαντικωτάτου βαθμοῦ τοῦ Ἱππότου Καδὼς, 30^οῦ βαθμοῦ στὸ Ἀρχαῖο καὶ Ἀποδεδεγμένο Σκωτικὸ Τυπικό, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα Δόγματα τῆς Μασονίας, ἀποτελεῖ ἀπόδειξη τῆς ἰσχυρῆς σχέσεως Τεκτονισμοῦ καὶ Ναϊτικοῦ Ἱπποτισμοῦ.

5. Ὁ πρόσφατος Τεκτονικὸς Ναϊτισμὸς ἐμφανίζεται στὶς ἰστορικὲς πηγὲς τὸν 18^ο αἰῶνα σὲ Εὐρώπη καὶ Ἀμερική σὲ Μασονικὲς Στοές, ἄρα ὁ σύγχρονος Ναϊτισμὸς εἶναι μασονικός.

6. Ὁ σύγχρονος Τεκτονικὸς Ναϊτισμὸς παρουσιάζει ὑποδιαιρέσεις σὲ διάφορα μασονικὰ Τάγματα καὶ δέχεται στοὺς κόλπους του μόνον Χριστιανοὺς, ὄχι ἑτερόθρησκους, Τέκτονες.

7. Ὁ Τεκτονικὸς Ναϊτισμὸς ἐπιδίδεται σὲ κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο καθὼς εἶναι σύνηθες στοὺς μασονικοὺς ὀργανισμούς. Διακρίνεται μὲ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ τῆς ἐνδύσεως τῶν Τεκτόνων Ναϊτῶν ποὺ παραπέμπουν στὸ ἀρχαῖο ἱπποτικὸ τάγμα.

Συμπληρωματικὰ στοιχεῖα

Εἶναι ἄξια ἰδιαιτέρας προσοχῆς καὶ τὰ ἑξῆς συμπληρωματικὰ στοιχεῖα :

Ἡ διάσπαση τοῦ διεθνοῦς καὶ τοῦ ἐν Ἑλλάδι Τεκτονικοῦ Ναϊτισμοῦ

Στὸ γνωστὸ βιβλίο του «Ἡ Μασονία στὴν Ἑλλάδα», ὁ γνωστὸς δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας ἐπιβεβαιώνει τὴ διάσπαση τῶν συγχρόνων Μασόνων Ναϊτῶν σὲ δύο ὁμάδες, τὸ 1995. Τὸ ἔτος ἐκεῖνο ὁ «Μέγας Μάγιστρος» James J. Carey καὶ ὁ «Μέγας Διοικητὴς» Patrick Rea ἀποσχίστηκαν ἀπὸ τὴν θεσμικῶς κανονικὴ παγκόσμια ὀργάνωση τῶν Ναϊτῶν, ὑπὸ τὸν Πορτογάλο Ντὸν Φερνάντο Περέιρα Σόουσα Φούντες, καὶ ἵδρυσαν δική τους ὀργάνωση, ἀλλὰ μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα, τὴν “Ordo Supremus Militaris Templi Hierosolymitani – Knights Templar International”, ἡ ὁποία ἐπεκτείνεται καὶ αὐτή, ὅπως καὶ ἡ μητρική, σὲ 48 χῶρες καὶ ἀριθμεῖ παγκοσμίως περὶ τὰ 7,500 μέλη. Στὴν Ἑλλάδα τὸ ἐγχώριο Τάγμα (www.osmth-hellas.gr) ἔχει ἐγκατασταθεῖ ἐπίσημα ἀπὸ τὸ 2001 ὑπὸ τὸν Dom Fernando Pereira de Sousa Fontes, καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν Μεγαλόσταυρη Μεγάλη Ἡγεμόνα (Σταυρὸς Τιμῆς) τῆς Ἑλλάδος, Δεσποσύνην Κυρία Ρούλα Ρογκάν¹⁹. Ἀντιθέτως, ἕνα ἄλλο Τάγμα, προφανῶς ἀποσχισθὲν τοῦ ἀρχικοῦ (http://www.osmth-greece.org/site), τελεῖ ὑπὸ τὸν Δρ. Παῦλο Τσολακιὰν καὶ ἔχει ἀναφορὰ στὸ Τάγμα τὸ τελοῦν ὑπὸ τοὺς Carey καὶ Rea²⁰.

Ὁ σύγχρονος Ναϊτισμὸς δὲν ὀνομάζεται, ἀλλὰ εἶναι Μασονικὸς

Οἱ σύγχρονοι Ἱππότες Ναΐτες (Knights Templars) δὲν ἀποκαλοῦν τοὺς ἑαυτούς τους Τέκτονες, δὲν διακηρύσσουν τὴ μασονική καταγωγή τοῦ Τάγματός τους, οὔτε ἀφίνουν τοὺς πολλοὺς νὰ ὑποπτευθοῦν ὅτι ἡ κοσμοθεωρία τους, ὅπως τὴ βλέπουμε στὰ κείμενά τους, εἶναι συγκρητιστικὴ καὶ παραπέμπει σαφῶς στὴ Μασονία καὶ τὸν συγκρητιστικὸ ἀποκρυφισμό. Παρὰ ταῦτα, ἡ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία μᾶς ἐξηγεῖ γιατὶ δὲν ὀνομάζονται Τέκτονες, ἀλλὰ εἶναι πράγματι, ἐφ’ ὅσον δέχονται ὡς μέλη μόνον Τέκτονες (ὅπως εἴδαμε παραπάνω) «μόνον Ἐλευθεροτέκτονες χριστιανικῆς πίστεως»²¹.

Λέγει ἡ Ἐγκυκλοπαιδεία: «Τὸ Τάγμα δὲν φέρει ὅπως ἀλλαχοῦ τὸν τίτλον Τεκτονικόν, διότι μόνον Χριστιανοὶ γίνονται δεκτοὶ εἰς αὐτό. Διὰ νὰ γίνῃ ὅμως τις δεκτὸς εἰς αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι Τέκτων καὶ νὰ φέρῃ ἀπὸ διετίας τοὐλάχιστον τὸν βαθμὸν τοῦ Δ. καὶ νὰ εἶναι Τέκτων τῆς Βασ. Ἁψ. Εἰς τὰς συνεδριάσεις ἔχει καταργηθῆ τὸ περίζωμα ὡς ἀσυμβίβαστον μὲ τὸν στρατιωτικὸν χαρακτῆρα τοῦ Τάγματος, τὰ δὲ μέλη φέρουν κατὰ τὰς συνεδριάσεις ξίφη»²².

Τὸ ὅτι ἡ Μασονία ἀναγκάστηκε νὰ ἱδρύσει καὶ ἕνα πιὸ «ἐκχριστιανισμένο» παρακλάδι της, τὸ ὁποῖο νὰ μὴν ὀνομάζεται «Τεκτονικὸ» καὶ ἔτσι «μολύνει» τὴν εἰκόνα (δηλ. τὴν βιτρίνα) τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ, ἐξηγεῖται ἀπὸ ὅσα γράφονται σχετικῶς στὴν Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Mackey: «Οἱ ἀρχὲς τῆς Μασονίας προηγήθηκαν τῆς ἀφίξεως τοῦ Χριστιανισμοῦ. Τὰ σύμβολα καὶ οἱ θρύλοι της ἀντλοῦνται ἀπὸ τὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀκόμη προγενέστερους ἀπὸ αὐτόν. Ἡ θρησκεία της προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἱερωσύνη· ἡ πίστη της ἦταν αὐτὴ ἡ πρωταρχικὴ (primitive) τοῦ Νῶε καὶ τῶν ἀμέσων ἀπογόνων του. Ἂν ἡ Μασονία ἦταν ἁπλᾶ χριστιανικὸ καθίδρυμα, ὁ Ἰουδαῖος καὶ ὁ Μουσουλμᾶνος, ὁ Βραχμᾶνος καὶ ὁ Βουδδιστὴς δὲν θὰ μποροῦσαν εὐσυνειδήτως νὰ μεταλάβουν τοῦ φωτισμοῦ της. Ἀλλὰ τὸ καύχημα της εἶναι ἡ παγκοσμιότητά της. Στὴ γλῶσσα της πολίτες κάθε ἔθνους μποροῦν νὰ συζητήσουν· στὸ Ἀλτάριό της μποροῦν νὰ γονατίσουν ἄνδρες ὅλων τῶν θρησκειῶν· στὸ σύμβολο πίστεώς (creed) της μαθητὲς κάθε πίστεως μποροῦν νὰ ἐνταχθοῦν (subscribe). Ὡστόσο δὲν μποροῦμε νὰ ἀρνηθοῦμε ὅτι ἀπὸ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ ἕνα χριστιανικὸ στοιχεῖο ἔχει σχεδὸν ἀνεπιγνώστως ἐνσταλαχθεῖ ἐντὸς τοῦ μασονικοῦ συστήματος, τοὐλάχιστον μεταξὺ Χριστιανῶν Μασόνων. Αὐτὸ ὑπῆρξε ἀναγκαιότητα· διότι εἶναι ἡ τάση κάθε ἐπικρατούσης θρησκείας νὰ ἐμποτίζει μὲ τὴν ἐπίδρασή της ὅ,τι τὴν περιβάλλει ἢ ἀφορᾷ σὲ αὐτήν, θρησκευτικό, πολιτικό ἤ κοινωνικό. Αὐτὸ ἀπορρέει ἀπὸ μιὰν ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης καρδιᾶς [...] καὶ ἔτσι βρίσκουμε Χριστιανοὺς Μασόνους συγγραφεῖς νὰ ἐντρυφοῦν σὲ αὐτὸ σὲ μιὰ σχεδὸν ἀδικαιολόγητη ὑπέρβαση καὶ, κατὰ τὴν ἔκταση τῶν σεκταριανικῶν τους ἑρμηνειῶν, νὰ θίγουν οὐσιαστικὰ τὸν κοσμοπολιτικὸ χαρακτῆρα τοῦ Καθιδρύματος  (... unwarrantable excess, and by the extent of their sectarian interpretations, materially affecting the cosmopolitan character of the Institution)»²³.

Τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα ἐξηγεῖ ἄριστα τὴν ἀνάγκη, χάριν τῶν «Χριστιανῶν» (δηλ. χριστιανικῆς προελεύσεως) Μασόνων, νὰ «ἐκχριστιανισθεῖ» μερικῶς ἡ Μασονία, ἀλλὰ ὄχι στὸ βαθμὸ ποὺ νὰ βλάπτεται ὀ συγκρητισμός της. Αὐτὸ ἐξυπηρετεῖται κάλλιστα μὲ τὸν Ναϊτισμό. 

Ἔτσι ἐξηγεῖται, λοιπόν, ἡ διαφοροποίηση (μόνον) τῆς στολῆς καὶ τοῦ ὀνόματος  τῶν Ναϊτῶν, καὶ ὄχι βεβαίως τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, σὲ σχέση μὲ τοὺς λοιποὺς Μασόνους.

Τὰ χρώματα τῆς Ναϊτικῆς Στολῆς ἀποφασισμένα ἀπὸ τὴ Μασονία·

τί ἀπέγινε ἡ μασονικὴ ποδιὰ τῶν Ναϊτῶν

Εἴδαμε στὴν παραπάνω παράγραφο, πῶς ἀποκλείστηκε ἡ τεκτονικὴ ποδιὰ ἀπὸ τοὺς Ναΐτες, λόγῳ τοῦ στρατιωτικοῦ χαρακτῆρος τοῦ Τάγματος.

Εἶναι ἐνδιαφέρον, πάντως, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ χρήση τῶν συγκεκριμένων χρωμάτων γιὰ τὴ στολή, ἄσπρου ἤ μαύρου, εἶναι ἐπίσης ἀποφασισμένα μετὰ ἀπὸ ἐκτενεῖς διαφωνίες τῶν Τεκτόνων, καθὼς καὶ ἡ ἐγκατάλειψη τῆς μασονικῆς ποδιᾶς. Ὁ Mackey, συγκεκριμένα, στὴν Ἐγκυκλοπαιδεία του ἀφιερώνει δύο σελίδες (4 στῆλες) στὸ θέμα τῆς σχετικῆς διαφωνίας²⁴. Σύμφωνα μὲ τὶς ἐκεῖθεν πληροφορίες, ὅταν ἀνέκυψε τὸ θέμα τῆς τροποποιήσεως τῆς ἐνδυμασίας τῶν Ναϊτῶν τῆς Ἀμερικῆς, τὸ ἔτος 1859 καὶ ἐκ νέου τὸ 1862, ἐκδηλώθηκε ἔντονη ἡ δυσφορία καὶ ἀντίδραση ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους Ναΐτες, ποὺ ἤθελαν νὰ διατηρήσουν τὸ παλαιὸ μαῦρο χρῶμα καὶ τὴν ποδιὰ τῆς ὡς τότε στολῆς τους, ποὺ κατεδείκνυε τὴ σύνδεσή τους μὲ τὴ Μασονία. Τελικῶς λήφθηκε συμβιβαστικὴ ἀπόφαση, ἡ ὁποία ἐπέτρεπε μὲν στὶς παλαιὲς Δοικήσεις (old Commanderies) νὰ διατηρήσουν τὴν παλαιὰ μαύρη ἐνδυμασία, τὴν δὲ νέα λευκὴ ἐνδυμασία, λευκοῦ χιτῶνος (tunic) καὶ μανδύα (cloak)  τὴν ἐπέβαλε στὶς νέες διοικήσεις, σὲ ὅσες θὰ ἱδρύονταν ἤ θὰ ἐντάσσονταν στὸ μέλλον καὶ στὶς παλαιές, ὅταν θὰ ἀποφάσιζαν νὰ ἀλλάξουν ἐνδυμασία. Γράφεται σχετικῶς «Τὸ προταθὲν μέτρο συνάντησε ἀρχικῶς σοβαρὴ ἀντίσταση, μερικῶς ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀπορρίψεως τῆς ποδιᾶς, ποὺ πολλοὶ Ναΐτες τότε πίστευαν, ὅπως καὶ τώρα, ὅτι ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τοῦ Τεκτονικοῦ Ναϊτισμοῦ καὶ ἁπτὸ τεκμήριο τῆς ἑνότητος σὲ συγκεκριμένη ἱστορικὴ περίοδο τῶν δύο Ταγμάτων»²⁵.

Ἡ ἑλληνικὴ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία μᾶς πληροφορεῖ καὶ ὅτι ἡ στολὴ τῶν Ναϊτῶν ἦταν «χιτὼν δαλματικὸς λευκὸς ἐκ λεπτοῦ μαλλίνου ὑφάσματος μετὰ μελανῶν παρυφῶν μὲ ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ στήθους ἐρυθρὸν Τεκτονικὸν Σταυρὸν τὸν λεγόμενον “Σταυρὸν τῆς Μάλτας”»²⁶. 

Εἶναι, λοιπόν, ἡ ἴδια στολὴ ποὺ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ στὰ σημερινὰ (τεκτονικὰ) Ναϊτικὰ Τάγματα.

Τὸ ἀποκρυφιστικὸ νόημα τοῦ λαβάρου «Μπωσεὰν»,

 καὶ τὸ σύνθημα Non nobis, Domine ...

Ἡ ἑλληνικὴ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία, μᾶς πληροφορεῖ καὶ γιὰ τὸ λάβαρο τῶν Ναϊτῶν, τὸ «Μπωσεὰν», καὶ τὸ νόημα τῶν χρωμάτων του. Σύμφωνα μὲ τὰ γραφόμενα, τὸ λάβαρο διαιρεῖται ὀριζοντίως σὲ δύο ταινίες, μαύρη στὸ ἐπάνω μέρος καὶ λευκὴ στὸ κάτω, χρώματα ποὺ συμβόλιζαν ἀντιστοίχως τὸν τρόμο ποὺ ἐνέπνεε τὸ Τάγμα στοὺς ἐχθρούς καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη πρὸς τοὺς φίλους του. «Τὸ λάβαρον τοῦτο εὑρίσκεται συνήθως καὶ σήμερον εἰς ναοὺς Ναϊτῶν, ὑπάρχει δὲ ἡ παράστασις τοῦ Ἑρρίκου τοῦ Α΄ κρατοῦντος αὐτὸ εἰς τὴν ἀριστεράν». Κατὰ τὸν Mackey συνδέονται «τὰ δύο χρώματα, μέλαν καὶ λευκὸν τοῦ Ναϊτικοῦ λαβάρου μὲ κάποιαν ἀνατολικὴν παράδοσιν περὶ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου τὴν ὁποίαν ἀναφέρει ὁ WEIL εἰς τοὺς “Βιβλικοὺς Θρύλους” (BIBLICAL LEGENDS, σελ. 70) [....] Εἶνε ἐνδεχόμενον, λέγει ὁ MACKEY, νὰ συνέδεσαν τὸ λάβαρόν των μὲ τὸν μῦθον αὐτὸν οἱ Ἱππόται Ναΐται οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἐξοικειωμένοι μὲ τὸν Ἀνατολικὸν συμβολισμόν»²⁷.

Τὸ ἴδιο ἐγχειρίδιο μᾶς ἐπιβεβαιώνει καὶ τὸ σύνθημα τοῦ Τεκτονικοῦ Ναϊτισμοῦ, τὸν γνωστὸ καὶ ἀπὸ ἄλλες πηγὲς 9^ο στίχο τοῦ Ψαλμοῦ ριγ΄ (113) «μὴ ἡμῖν, Κύριε, μὴ ἡμῖν, ἀλλὰ τῷ ὀνόματί Σου δὸς δόξαν»,. ποὺ στὴ λατινική του ἀπόδοση εἶναι «Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam»²⁸.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1]. A. G. MACKEY, A Lexikon of Freemasonry (revised by Donald Campbell), Richard Griffin and Company, London and Glaskow 1860, σελ. 185· «We know that the Knights Templars not only possessed the mysteries, but performed the ceremonies, and inculcated the duties of Freemasons».

[2]. H. PAUL JEFFERS, Μασόνοι. Ἡ παλαιότερη μυστικὴ κοινωνία, μτφρ. Γιάννης Κωτούλας, ἐκδ. Περίπλους-Διονύσης Βίτσος, Ἀθήνα 2006, σελ. 130ἑ.

[3]. ALBERT PIKE, Morals and Dogmas of the Ancient and Accepted Scottish Rite of Freemasonry, ed. Supreme Councilof the Thirty-third Degree, Charleston, A.M. 5641 (= 1881) σελ. 328: «The Supreme Council for the Southern Jurisdiction of the United States at length undertook the indispensable and long-delayed task of revising and reforming the work and rituals of the thirty Degrees under its jurisdiction. [...] Sectarian of no creed, it has yet thought it not improper to use the old allegories, based on occurrences detailed in the Hebrew and Christian books, and drawn from the Ancient Mysteries of Egypt, Persia, Greece, India, the Druids and the Essenes, as vehicles to communicate the Great Masonic Truths ; as it has used the legends of the Crusades, and the ceremonies of the orders of Knighthood».

[4]. Αὐτόθι, σελ. 840· «The Hermetic Science of the early Christian ages, cultivated also by Geber, Alfarabius, and others of the Arabs, studied by the Chiefs of the Templars, and embodied in certain symbols of the higher Degrees of Freemasonry, may be accurately defined as the Kabalah in active realization, or the Magic of Works. It has three analogous Degrees, religious, philosophical, and physical realization».

[5]. Αὐτόθι· «It was the remembrance of this scientific and religious Absolute, of this doctrine that is summed up in a word, of this Word, in fine, alternately lost and found again, that was transmitted to the Elect of all the Ancient Initiations : it was this same remembrance, preserved, or perhaps profaned in the celebrated Order of the Templars, that became for all the secret associations, of the Rose-Croix, of the Illuminati, and of the Hermetic Freemasons, the reason of their strange rites, of their signs more or less conventional, and, above all, of their mutual devotedness and of their power».

[6]. A. G. MACKEY, An Encyclopaedia of Freemasonry and its kindred Sciences (new and revised edition prepared under the direction, and with the assistance, of  the late William J. Hughan by Edward L. Hawkins), volume 1, published by the Masonic History Company, New York and London 1914, σελ. 410: «Even if this hypothesis were true, although it might probably suggest the origin of the secret reception of the Templars, it would not explain the connection of the modern Templars with the Freemasons, because there is no evidence that these Syriac fraternities were Masonic».

[7]. Αὐτόθι, σελ. 411.

[8]. Ἐν κοιλάδι Ἰλισσοῦ καὶ Ἀνατολῇ Ἀθηνῶν 1929· ἐκδοθὲν στὸ Ν. ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ, Στὰ ἄδυτα τῆς Μασονίας, Μπροστὰ στὸ Μεγάλο Πόλεμο ΙΑ΄, ἐκδ. «Ὀρθόδοξο Μέτωπο», Μαροῦσι 1995, σελ. 548-611.

[9]. Αὐτόθι, σελ. 552.

[10]. EUGEN LENNHOF – OSKAR POSNER, Internationales Freimaurer – Lexikon (Unveränderter Nachdruck der Ausgabe 1932), Amalthea Verlag, Wien-München 1975, στ. 845ἑ.

[11]. Αὐτόθι, στ. 846· «Aufgenommen werden lediglich Freimaurer christlichen Glaubens, die zuvor den Grad des Royal Arch Mason erlangt haben [...] Das Ritual des Ordens hat kaum mehr maurerischen Anklang. Die Fahne des Kreuzfahrers, ein rotes Kreuz auf weißem Grunde, hängt über dem im Osten stehenden Altare, daneben zwei himmelblaue Banner mit dem Osterlamm und dem Templerkreuz. Der Beauséant oder die Kriegsflagge der alten Tempelritter steht im Süden. Die symbolischen Farben des Ordens sind schwartz und weiß mit Gold- und Silberverzierungen».

[12]. Αὐτόθι, στ. 1407· «An der Darstellung des Opfertodes des letzten Templer-Großmeisters wird die Verpflicthung gezeigt, unablässig, auch unter Selbstaufopferung, mit geistigen Waffen für Geistesfreiheit zu kämpfen». Βλ. καὶ τὸ λῆμμα “Ritter Kadosch”, στ. 1320.

[13]. Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Τὸ Μαῦρο Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, τόμ. Β΄, ἐκδ. Βασδέκης, Ἀθήνα 2001[2], σελ. 165.

[14]. Αὐτόθι, σελ. 360.

[15]. Αὐτόθι, σελ. 284

[16]. Αὐτόθι, σελ. 179

[17]. Αυτόθι, σελ. 285.

[18]. H. PAUL JEFFERS, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 36.

[19]. ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ, Ἡ Μασονία στὴν Ἑλλάδα, ἐκδ. Πεδίο, Ἀθήνα 2012, σελ. 128ἑἑ.

[20]. http://www.osmth-greece.org/site/index.php/organwsh/melh-ypatou-pagosmiou-sumvouliou

[21]. Βλ. ἀνωτέρω σημείωση 11.

[22]. Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 285.

[23]. A. G. MACKEY, An Encyclopaedia, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 149.

[24]. Αὐτόθι, σελ. 412-414.

[25]. Αὐτόθι, σελ. 413· «The proposed measure met at first with serious opposition, partly on account of the rejection of the apron, which many Templars then held, as they do now, to be an essential feature of Masonic Templarism, and a tangible record of the union at a specific period in history of the two Orders».

[26]. Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 284.

[27]. Αὐτόθι, σελ. 276.

[28]. Αὐτόθι.

 © ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ   www.egolpion.com  2013

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:

ΝΑΪΤΗΣ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΣ;

ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΗΝΥΜΑ ΝΑΪΤΗ-ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ

http://www.egolpion.com/naitis_klirikos.el.aspx 

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον       www.egolpion.com 

Read more: http://www.egolpion.com/knights_templars.el.aspx#ixzz2qpGgNWox